Bezienswaardigheden - Griekenland

Heraklion:

De Arabieren waren de eerste die Herakion (toen “El Khandak) als hoofdstad bombardeerde. Het zou uitgroeien als een van de grootste slavenhandel steden van Europa.

De Venetianen zouden vele bouwwerken maken in de stad die zij Candia zouden gaan noemen en het zou de Turken 21 jaar kosten om de vesting te slechten. Tijdens de slag om Kreta werd Heraklion veelvuldig gebombardeerd door de Duitsers – de oude Venetiaanse en Turkse stad zou nagenoeg verdwijnen. Nu is Heraklion de grootste stad van Kreta met zo’n 125.000 inwoners.  

Meest populaire bezienswaardigheid van hoofdstad Heraklion is het archeologische museum met talloze vondsten van het nabijgelegen Knossos (zie onder). Ook staan er diverse vondsten van de archeologische plaats Phaestus, zoals de wereldberoemde Schijf van Phaistos in dit museum. Een zeer bekend beeldje dat in het archeologisch museum staat, is dat van de slangengodin, die in iedere hand een slang in de lucht houdt In de haven ligt het fort Koulés.

Een andere bezienswaardigheid is de oude haven met het Venetiaanse fort Rocca al Mare en de machtige stadsmuren eveneens door de Venetianen in de 15e en 16e eeuw gebouwd. Deze hebben zeven bastions en vier poorten. Een interessant museum is misschien die gaat over de slag om Kreta tijdens WW2. Deze heeft gratis entree.

Naast het paleis zou het huizen van notabelen en priesters bevatten maar ook huizen van “gewone” mensen en zelfs een aantal begraafplaatsen.

Twee honderd jaar later werd deze verwoest door een aardbeving en verbeterd herbouwd waarna het zo’n 300 jaar later weer geraakt zou worden door een aardbeving. Rond het jaar 1400 werd de hele site verwoest door een allesomvattende brand en verlaten.

In 1900 zou de Britse archeoloog “Evans” de site herontdekken, de grond kopen en er 35 jaar onderzoek doen. Vervolgens heeft Evans op de ruïnes het enorme paleis weer opgebouwd, zoals hij vermoedde dat het er moest hebben uitgezien.

Oorspronkelijk bestond het uit stenen constructies als drager van leemtegel muren, waarboven balkenconstructies waren gelegd. 

De oudste van Europa

Evans vond aardewerk en vazen, maar ook de oudste geplaveide weg van Europa, badkuipen en schoolbanken. Het bekendste is derhalve het beeldje van de slangengodin, wat nu in het museum in Heraklion te vinden is. Naast de 'troonzaal' zijn kleine kamertjes met cachetten (verborgen opbergruimten onder de grond) gevonden, die gevuld waren met beelden van godinnen of priesteressen.

Sommigen beweren dat Knossos geen paleis was maar een tempel. Anderen zijn dan weer van mening dat het een collectieve opslagplaats van goederen, vooral voedselreserves, was die centraal beheerd werd.

Het paleis wat ook dienst zou doen als stadhuis zou gebouwd zijn rondom een centraal plein. De functie van dit plein zou voor volksvergaderingen zijn geweest, eventueel gekoppeld aan festivals. De brede trappen zouden vooral zit- of staanplaatsen zijn geweest. Later is het plein door meerdere gebouwen omringd en ten slotte werd de noordelijke ingang door een poortcomplex afgesloten.

De hoogtepunten van de deels gereconstrueerde site van Evans zijn een aantal prachtige mens-grote fresco’s van een stier, een prins en dienaars die een processie uitvoeren. Deze kun je o.a. in de buitenlucht bewonderen maar ook in de Troonzaal en de Receptiehal waar ook de Staatskamers waren. Je hebt het theatergedeelte, een stukje Koninklijke weg, de grote trap en het badhuis.  

Andere bezienswaardigheden:

• Aan de oostzijde van Kreta zijn o.a. het beroemde palmenstrand van “Vai” en een bezoek aan het lepra-eiland “Spinalonga” eveneens populaire bestemmingen.

Vulkaanuitbarsting als oorzaak? 

Aan deze Minoïsche beschaving kwam rond 1200 v.Chr. een einde waarschijnlijk veroorzaakt door een vulkaanuitbarsting. In deze gebeurtenis ziet men zelfs de aanleiding voor de legende van Atlantis. Toen het economisch niet meer goed ging, werd Kreta veroverd door de Myceners uit het Griekse gebied.

De Minoïsche cultuur bleef derhalve overeind. Rond 1100 v.Chr. was er veel onrust en onzekerheid, waardoor een migratiegolf naar Cyprus op gang kwam. Rond 1000 v.Chr. trokken de oorlogszuchtige Dorische volken vanuit het Griekse vasteland naar Kreta. Het eiland werd bespaard van oorlogen tegen de Perzen en ook Alexander de Grote liet Kreta links liggen.  

Romeinen in aantocht

In het jaar 67 v.Chr. werd Kreta bezet door de Romeinen, de eerste vreemde bezettingsmacht. De Romeinen zorgden voor rust en de heropbouw van het eiland en de aanleg van wegen, aquaducten en tempels. Kreta bloeide onder het Romeinse bewind weer op en diverse steden kenden grote economische bloei tot het wederom werd getroffen door een zware aardbeving. In de 9de eeuw veroverden de Arabieren Kreta.

Voor ongeveer anderhalve eeuw hadden ze de macht op Kreta, totdat de Byzantijnen het eiland veroverden met wel 3000 schepen. Er kwamen veel inwoners van Constantinopel op Kreta wonen. In 1210 kwam Kreta uiteindelijk in Venetiaanse handen die veel land aan militairen gaf. Ook werden grote forten gebouwd om het eiland te verdedigen. In het beginsel leidde dit tot veel opstanden maar door angst voor de grotere vijand, de Ottomanen, groeiden beide volken naar elkaar toe.

Veel Kretenzers leerden Italiaans en gingen naar Venetië om te werken of te studeren. Vanaf circa 1454 en voor twee eeuwen lang kende Kreta een enorme culturele bloei, het was de tijd van de Kretenzische Renaissance. In 1645 vielen de Ottomaanse Turken Kreta binnen wat het begin was van een langdurige onderdrukking van de lokale bevolking door de Turken.

De Ottomanen vertrekken

De eilandbewoners waren in constant conflict met de Turken en het verzet was heftig. In 1898 dwongen de toenmalige grote mogendheden (Engeland, Frankrijk, Rusland en Italië) het Ottomaanse Rijk tot het verlaten van het eiland – het werd een Brits protectoraat. Op 10 augustus 1913 werd Kreta uiteindelijk opgenomen in het Koninkrijk Griekenland na de Griekse overwinning in de Balkanoorlogen.

In mei 1941 landden Duitse parachutisten in het westen van Kreta in een poging het eiland over te nemen.

De strijd zou 10 dagen duren en vele Duitsers het leven kosten. Verschillende verzetsorganisaties streden de volgende jaren met Britse hulp, verder tegen de Duitse bezetting. Deze bezetting was wreed. Dorpen werden platgebrand en burgers geëxecuteerd. Na de oorlog heerste er armoede, maar Kreta is vandaag de dag één van de meest welvarende gebieden van Griekenland, mede door het toerisme en de landbouw.