Bezienswaardigheden - Griekenland

Plakias en Preveli:

Plakias ligt aan de zuidkust van Kreta, ongeveer dertig kilometer ten zuiden van de stad Rethimnon, aan de Libische Zee.

Plakias is een voormalig vissersdorpje, dat zich sinds de jaren tachtig van de twintigste eeuw voornamelijk op het toerisme richt. Het strand van Plakias loopt vanuit het dorp zo'n 1300 meter oostwaarts.

Aan het einde van het strand ligt een ongeveer 300 meter lange en 40 meter hoge zeer steile en gladde rotswand. In de bergwand was een aanlegplaats voor schepen gemaakt en tijdens WW2 verlengden de Duitse bezetters de tunnel en hakten een tweede aanlegplaats uit, waar het water diep genoeg was om onderzeeboten te bevoorraden.

Het dorpje werd “gevonden” door avontuurlijke backpackers en vanaf toen ging het snel. De boulevard staat vol met hotels, restaurants, cafés winkels en je kunt hier een boot huren, duiken of een hike maken in de bergen.  

Het palmenstrand

Op zo’n 15 km ligt Preveli met z’n befaamde klooster en palmenstrand. Het klooster ligt op een desolate plek ver boven de Libische Zee en speelde een belangrijke rol tijdens de Turkse bezetting in de 19e eeuw en de Duitse bezetting in WW2.

De rebellie tegen de Turken was hieruit zo hevig dat zij het klooster in de fik staken en alle gewassen eromheen vernietigden. Verschillende Engelse, Australische en Griekse geallieerden konden met behulp van de monniken Kreta ontvluchten, nadat Duitse troepen het eiland waren binnengevallen.

De monniken moesten hiervoor een zware prijs betalen; de nazi’s plunderden het klooster. Het strand van Preveli is te bereiken via een pad dat vanaf een parkeerplaats dat kort voor het klooster ligt de kloof indaalt. Het palmenbos werd in augustus 2010 door een brand verwoest maar is inmiddels volledig volgroeit. Het is een van de meest gefotografeerde en populaire stranden van Kreta.

’s Avonds heb je de plaats praktisch voor jezelf op wat andere wandelaars na die de stad gebruiken als startplaats van bergwandelingen door de Lefka Ori en de vele kloven die in het gebied te vinden zijn.

Sfakion ligt te midden van diverse kiezelstranden, zoals Sweetwater Beach (Zoetwaterstrand), Ilingas aan de voet van de gelijknamige kloof, het dorpsstrand Vrisi Beach (Bronnenstrand), Amoudi en Filaki.

Vrij van bezetters

De inwoners richten zich vooral op toerisme, vissen, het kweken van olijven en de productie van olijfolie, het hoeden van schapen en geiten en het maken van kaas. Chora Sfakion is de enige plaats in heel Griekenland welke nooit door een vijandige macht bezet is geweest.

De bewoners van deze regio, de Sfakioten, staan bekend vanwege hun eer, drang naar onafhankelijkheid en zelfs wreedheid wat al bleek toen de Venetiërs het dorp wilden inlijven. Deze reputatie zou groeien na de opstand tegen de Turken toen hun leider levend ontvelt werd.

De Turken zouden de regio nooit echt onder controle krijgen. Het stadje speelde ook een belangrijke rol in WW2 toen duizenden Geallieerde soldaten (Britten, Australiërs en Nieuw-Zeelanders) vanaf dit kleine haventje werden geëvacueerd richting Egypte.

Aan de rand van de haven staat een monument die dit evenement herdenkt. De evacuatie vond plaats tussen 28 mei en 1 juni 1941 en ongeveer 17.000 soldaten werden geëvacueerd. Het dorp is vervolgens gebombardeerd door de Duitsers, waarbij veel gebouwen werden verwoest. Deze opstandige levensstijl wordt nog van kind tot kind overgedragen in de vorm van verhalen en volksliedjes. 

Het broertje van de Samaria-kloof

Op zo’n 15 km van Hora Sfakion en 23 km van Vrysos in het noorden ligt het begin van de Imbros-kloof, het kleine broertje van de populaire Samaria-kloof. Deze is 8 km lang en begint bij het dorpje Imbros en eindigt bij de kust op zo’n 5 km ten oosten van Hora Sfakion in het dorpje Komidates. Het was deze kloof waardoor de meeste Geallieerden tijdens de Slag om Kreta zouden ontsnappen tussen 28 en 31 Mei 1941 naar Hora Sfakion om daar overgebracht te worden naar veilige plaatsen.

Je kunt de bus nemen richting Hania en uitstappen bij het dorp Imbros. Loop een stukje terug en daar aan de linkerzijde begint de wandeling (entree 2 euro). Wanneer je de tocht doet, kom je ongeveer in het midden een stopplaats tegen. Hier hangen enkele geweerlopen die achter gebleven zijn. De hele kloof is 8 km lang. 

Andere bezienswaardigheden:

• Je kunt een wandeling maken naar de extreem populaire “Samaria-kloof” aan de zuidwestkant van het eiland. Je kunt deze trip eveneens in een zeer lange, zware (prijzige 50 euro) maar indrukwekkende trip vanaf Plakias maken. Ook de stad “Rethymnon’ aan de noordkust is een bezienswaardigheid met z’n oude grote fort.

Aan deze Minoïsche beschaving kwam rond 1200 v.Chr. een einde waarschijnlijk veroorzaakt door een vulkaanuitbarsting. In deze gebeurtenis ziet men zelfs de aanleiding voor de legende van Atlantis.

Toen het economisch niet meer goed ging, werd Kreta veroverd door de Myceners uit het Griekse gebied. De Minoïsche cultuur bleef derhalve overeind. Rond 1100 v.Chr. was er veel onrust en onzekerheid, waardoor een migratiegolf naar Cyprus op gang kwam.

Alexander de Grote

Rond 1000 v.Chr. trokken de oorlogszuchtige Dorische volken vanuit het Griekse vasteland naar Kreta. Het eiland werd bespaard van oorlogen tegen de Perzen en ook Alexander de Grote liet Kreta links liggen.  

In het jaar 67 v.Chr. werd Kreta bezet door de Romeinen, de eerste vreemde bezettingsmacht. De Romeinen zorgden voor rust en de heropbouw van het eiland en de aanleg van wegen, aquaducten en tempels. Kreta bloeide onder het Romeinse bewind weer op en diverse steden kenden grote economische bloei tot het wederom werd getroffen door een zware aardbeving. In de 9de eeuw veroverden de Arabieren Kreta.

Voor ongeveer anderhalve eeuw hadden ze de macht op Kreta, totdat de Byzantijnen het eiland veroverden met wel 3000 schepen. Er kwamen veel inwoners van Constantinopel op Kreta wonen. In 1210 kwam Kreta uiteindelijk in Venetiaanse handen die veel land aan militairen gaf. Ook werden grote forten gebouwd om het eiland te verdedigen. In het beginsel leidde dit tot veel opstanden maar door angst voor de grotere vijand, de Ottomanen, groeiden beide volken naar elkaar toe. Veel Kretenzers leerden Italiaans en gingen naar Venetië om te werken of te studeren.

Culturele bloei

Vanaf circa 1454 en voor twee eeuwen lang kende Kreta een enorme culturele bloei, het was de tijd van de Kretenzische Renaissance. In 1645 vielen de Ottomaanse Turken Kreta binnen wat het begin was van een langdurige onderdrukking van de lokale bevolking door de Turken.

De eilandbewoners waren in constant conflict met de Turken en het verzet was heftig. In 1898 dwongen de toenmalige grote mogendheden (Engeland, Frankrijk, Rusland en Italië) het Ottomaanse Rijk tot het verlaten van het eiland – het werd een Brits protectoraat. Op 10 augustus 1913 werd Kreta uiteindelijk opgenomen in het Koninkrijk Griekenland na de Griekse overwinning in de Balkanoorlogen. In mei 1941 landden Duitse parachutisten in het westen van Kreta in een poging het eiland over te nemen. De strijd zou 10 dagen duren en vele Duitsers het leven kosten.

Verschillende verzetsorganisaties streden de volgende jaren met Britse hulp, verder tegen de Duitse bezetting. Deze bezetting was wreed. Dorpen werden platgebrand en burgers geëxecuteerd. Na de oorlog heerste er armoede, maar Kreta is vandaag de dag één van de meest welvarende gebieden van Griekenland, mede door het toerisme en de landbouw.