OEZBEKISTAN

Natuurlijk kennen we in Oezbekistan de wereldberoemde Zijderoute steden zoals Khiva, Bukhara en Samarkand die exotische beelden opleveren van lange kamelen karavanen die door de woestijn ploeteren met Oosterse goederen en mensen aan boord.

Daarnaast roept dit Centraal Aziatische land altijd beelden op van koepels bedekt onder een prachtige laag blauwe tegeltjes en medressa’s – Koranscholen. 

Verwacht geen prachtige hoge bergen, bossen, rivieren, meren en wilde dieren – Oezbekistan is grotendeels plat, droog en bestaat uit vele woestijnen (vooral in het westen). 

Het hart van Centraal Azië: 

Het land Oezbekistan, hart van Centraal Azië leefde net als al zijn buurlanden onder het juk van Moskou totdat het in 1991 eindelijk onafhankelijk werd. Rusland gebruikte het land voornamelijk voor katoenbouw wat geresulteerd heeft in een half leeg Aral meer en zwaar vervuilde grond. Oezbekistan probeert momenteel te overleven door zijn aardoliereserves te gebruiken.

Het vooral uit woestijn bestaande land worstelt momenteel vooral met zichzelf en er is grote ontevredenheid over de zittende regering die met harde hand regeert en etnische spanning in vooral de vruchtbare Fergana vallei waar de meeste inwoners woonachtig zijn. Toerisme is om die reden ook niet echt een betrouwbare bron van inkomsten. De economische situatie in het land is in het algemeen vrij slecht terwijl de bodem rijk is aan grondstoffen.  

Anders dan andere Centraal Aziatische landen leven in Oezbekistan meer mensen, is er meer landbouw en zijn de mensen qua karakter veel minder nomadisch dan in bijvoorbeeld buurland Tajikistan en Kirgizië.

Fergana vallei

Eerst kwam ik in de drukke Fergana vallei het land binnen waar je direct overdondert wordt door de mensen die veel nieuwsgieriger zijn dan in het buurland en door de meer Turkse (Midden Oosten) invloeden. Vanuit de groene vallei ben ik naar de hoofdstad Tashkent gereisd die naast de oude stad weinig toeristische attracties bied. 

Samarkand is de grootste bezienswaardigheid die ik aan deed. Het viel mij direct op dat de lokale bevolking en de toeristen (bewust) gescheiden houden worden. Je moet dus even je best doen om tussen de mensen boodschappen te doen, te eten en te zien hoe hun leven.

De Registan - symbool van het land: 

De Registan, een van de grootste trekpleisters van de hele regio is prachtig en uniek te noemen. Moskeeën, medressa’s, mausoleums en  lemen huizen – een duizelingwekkende ervaring die je niet snel zult vergeten. Niet voor niets staat dit alles op de UNESCO werelderfgoedlijst. Het wordt al wat droger, heter en intenser als je naar de tweede grote Zijde-Route stad Bukhara rijdt.

Hier een prachtig leuk en romantisch pleintje aan een vijver waar je heerlijk kunt toeven in de hete uren. In de ochtend kun je de Ark (het fort) van de stad bekijken, de prachtige minarret en ook hier hele oude moskeeën en andere gebouwen naast de vele bazaars die hier zich bevinden. Khiva ligt echt al in de woestijn en het was hier dat duizenden slaven werden verhandeld. Deze ommuurde stad is een museum op zich – leuke straatjes, hoge muren en vooral ’s avonds kun je hier alleen door smalle straatjes, steegjes en pleintjes lopen en je terug wanen in “1001” nachtendromen.   

Als iemand vraagt wat ik van Oezbekistan vond zeg ik altijd hetzelfde; de mooiste toeristische bezienswaardigheden ondanks hun verschrikkelijk “over the top” renovatie werkzaamheden. Wat ik miste was de warmte van de lokalen die je moet zoeken omdat lokalen en toeristen nagenoeg gescheiden worden gehouden.