Reisverhalen - Marokko

We ontmoeten een Canadees stel die ons complenteert tezamen met een Marokkaanse jongen richting Merzouga, de stad wat onze eindbestemming is vandaag. Bij aankomst checken we in, in onze beoogde hotel en boeken direct een tour voor morgen.  

De Marokkaanse jongen blijkt in een hotel hier te hebben gewerkt en voor weinig kunnen wij een paar flesjes bier kopen en een brood die we meenemen naar de omringende duinen. We kijken naar de vele dadelpalmbomen die hier groeien. Het is prachtig om hier de zon onder te zien gaan en te genieten van wat wij hebben meegebracht.

Opeens is het aardedonker en besluiten we voor een echt diner te gaan; het wordt het nationale Marokkaanse gerecht “Tajine” die we volgens traditie gezamenlijk van een groot bord oppeuzelen. Op de achtergrond wordt muziek gespeeld door een groepje Berbers die hier verblijft.

We eten ons ontbijt gezamenlijk op het grote terras buiten. Nadat de dames het dorp zijn in geweest om de kleine markt uit te checken lunchen we ook samen. Daarna herpakken we onze tassen en maken ons klaar voor een kamelentocht.

De zon is al behoorlijk gezakt maar heeft zo te voelen nog weinig ingeboet op kracht als onze gids ons helpt de kamelen op. We zijn met z’n vijven en zullen door de prachtige duinen van de Marokkaanse Saharawoestijn richting de zwarte woestijn gaan nabij de Algerijnse grens.

Onze kamelen zijn aan elkaar gebonden en kijkend naar het zand, waarin onze schaduwen te zien zijn, lijken we een Middeleeuwse karavaan. 

Talloze films zijn hier opgenomen

Geheel ingepakt tegen de brandende zon paraderen we op duinranden en zakken daarna diep het zand in. Het is niet verwonderlijk dat in deze prachtige omgeving talloze films – o.a. westerns – zijn opgenomen. Het begint te schemeren als we in een oase aankomen achter de bergen die we gisteren vanuit Merzouga hebben gezien.

Verderop is de Algerijnse grens vertelt onze gids. Terwijl de gids samen met een andere man aan het koken begint hebben wij even wat vrije tijd. We klimmen de hoogste duin op om van het panorama te genieten.

Hier hebben we een romantisch samen zijn als de zon ondergaat – een van de mooiste ooit meegemaakt. Net voordat het echt donker wordt zijn we terug bij onze eigen nomadetent en staat er thee klaar. Even later krijgen we ons eten waarna we proberen wat tamtam te spelen op de meegebrachte trom.  

Een paar uur later, moe van het gehobbel op de kameel, nemen we afscheid van de anderen en schuifelen richting onze eigen tent. Na een perfecte nacht worden we gewekt door onze gids; je moet opschieten om de zonopkomst te bekijken glimlacht hij. 

Na een ontbijt pakken we onze spullen en klimmen onze schepen van de woestijn weer op voor een tocht terug  naar Merzouga. Daar halen we onze grote tassen op, herpakken en nemen een gezamenlijke taxi terug  naar Erfoud via Rissani.