Reisverhalen - Kenia

Het is nu nog 17 kilometer die ik moet afleggen in een matatu-busje die richting Kongoni gaat. Ik kom uiteindelijk aan in m’n beoogde hotel en merk dat het restaurant en de discotheek nog open zijn.

Het is bijna leeg en ik zie wat mensen aan de bar zitten en aan een tafeltje. Ik ben door de ruimte die door moet gaan als bar naar m’n kamer gelopen.

Als ik m’n tas aan het uitpakken ben wordt er op de deur geklopt. Nu gebeurt dit wel vaker in Afrika en ik zie door het kleine raampje een donker meisje staan voor m’n deur. Ik zet m’n raam op een kier en vraag wat zij wil. Ze zegt dat ze het koud heeft en wil even opwarmen in m’n kamer. Ik weet wat dit betekent en zeg dat ik geen interesse heb – ik doe het licht uit en val doodmoe op bed. Wat een dag. 

Hell’s Gate ligt vlakbij het meer en ik heb vanochtend besloten een fiets te huren. Dit park is een van de drie in Kenia die je op eigen risico lopend of fietsend in mag. Ik moet kiezen want ik had graag nog de Njorowa kloof willen lopen maar daar heb ik helaas geen tijd meer voor.

Vanmiddag zal ik met de bus richting Nairobi moeten reizen om vervolgens naar het vliegveld te gaan dat op zo’n 15 kilometer ten zuiden van de hoofdstad ligt. De kloof zou een 24 km lange, kronkelende, zeer smalle uitgesleten doorgang zijn in de bergen die vaak is gebruikt in films (o.a. “Tomb Raider; the Cradle of Life”).

Ik rijd zo’n 2 km van de kustweg naar een van de ingangen van het park wat wel een zeer “lugubere’ naam heeft. Bij “Elsa’s” poort betaal ik het entreegeld $15 en schrijf m’n naam op een papier met de tijd dat ik het park ben ingegaan. Het grindpad is ongeveer 3 meter breed en ik zie bij binnenkomst in het park direct al een aantal zebra’s en gazelles.

Dit moet Hell’s Gate kloof zijn, een brede vallei met aan weerszijden vulkanische steenrotsen waar het park zo bekend om staat. Het is ook spannend want ondanks het feit dat je in dit park mag lopen en fietsen leven hier ook leeuwen, jachtluipaarden (cheetah’s) en luipaarden. 

Ik fiets het hele park door – het is een relatief klein park met 68km2 – en kom uit aan de andere kant waar ik de “centrale toren” zie. Dit is het begin van de lagere Ol Njorowa vallei waar ik even m’n fiets neerzet en een kijkje neem bij de rotsen en het kleine beekje wat hier stroomt. De 2780 meter hoge Mount Longonot vulkaan domineert het landschap alhier. Het is tijd om terug te gaan. In het hotel haal ik m’n tas op bij de receptie.

Nog een keer kijk ik naar het meer en hoop dat ik nu wel wat nijlpaarden de oever opkomen maar nee. Het is tijd om naar Nairobi te gaan en het vliegtuig terug te nemen terug naar Nederland.