Reisverhalen - Macedonië

We raken aan de praat met een man die zegt dat hij een rit kan aanbieden naar Sveti Naum voor dezelfde prijs als de bus.

We geloven het niet erg maar dan opeens komt hij met z’n taxi voorrijden en we happen toe samen met een andere man.

Later pikt hij nog een meisje op die ook blijkbaar naar Sveti Naum gaat. Samen met het meisje stappen we uit en het blijkt dat ze een klein winkeltje hier heeft met eigen gemaakte juwelen. We betalen de man 110 MKD en pakken onze grote tassen uit de achterklep. 

Nadat we de “commerciële” verkoophuisjes zijn voorgelopen is er een prachtig meer met zeer helder water, een klein bootje en een prachtig panorama op de achtergrond van de bergen. Een riviertje (Crn Drim) kronkelt van hier naar het grote Ohrid meer.  

Aan het kleine haventje staan twee oude mannetjes te vissen. We wandelen het terrein van het klooster op, eerst de tuin met al heel wat pauwen en dan het echte kloosterbinnenplaats. Een kerktoren, een bron en het klooster. We zijn nog helemaal alleen hier en besluiten eerst naar binnen te gaan voordat anderen hier komen.

Binnen een prachtig altaar maar vooral de 16^e en 19^e eeuwse fresco’s zijn prachtig. Ik weet niet zeker of je hier nou wel of niet foto’s mag maken maar er is niemand en ik neem er een aantal. Dan horen we op de binnenplaats al de eerste andere toeristen komen. Een hele groep Duitsers komt de kerk binnen en de rust is weg. Als we buiten komen zien we de groep grijpen naar hun portemonnee en zien we nu dat je 50 MKD entree moet betalen en 30 MKD voor foto’s nemen o.i.d.?

Wij wandelen nog even de binnenplaats over, kijken naar het uitzicht over het meer en de Albanese steden aan de overkant en naar de vele pauwen die hier rondlopen. Dan gaan we weer onder de poort door en lopen terug naar de wc’s om onze pijpen van onze broeken af te ritsen.

Bussen toeristen komen nu aan en we zijn blij dat we weggaan. 

Eindelijk stopt een auto en het blijkt dat we met een Albanese familie zitten. De jongen vertrekt geen spier en zit gespannen achter het stuur. We willen graag mee naar de afslag naar Elsani wat ongeveer op de helft van de weg terug ligt.

Op de kruising gaan we weer staan omdat we hebben gelezen in de reisgids dat het hiervandaan nog 3 km klimmen is. Ernaast is een verlaten camping. Eindelijk stopt er iemand. Het blijkt een professor te zijn die boven ook een hostel heeft en dit runt met z’n vrouw.

Hijzelf is leraar. Hij zet ons af bij een winkeltje in het midden van het dorp; we halen vers brood en een yoghurt. Onder een soort houten luifeltje nemen we plaats en eten onze lunch op en kijken om ons heen.

Dit zou een van de mooiste dorpjes moeten zijn van het nationale park Galicia maar we vinden er eigenlijk weinig aan. Het zijn voor ons “gewone” huizen en niets geen “bijzondere” oude architectuur. We besluiten toch even te gaan kijken bij de kerk Ilias die ons een mooi uitzicht zou geven.

Een vreemd gezicht – kruizen met op de achtergrond dat prachtige meer met die wolken hemels erboven. Omdat hier geen plek is om te blijven en we hier ook geen extra tijd willen spenderen besluiten we om naar terug te lopen naar Plestani en op een van de weilanden daarvoor te gaan kamperen. Op de terugweg genieten we volop van het prachtige uitzicht over het meer. 

In Plestani doen we eerst boodschappen en vinden dan een aardig terrasje (Galeo). We bestellen een bier (80 MKD) en vragen wanneer er een bus richting Sveti Naum gaat omdat we toch een paar kilometer buiten het stadje willen gaan kamperen. Om 15:50 lopen we snel terug (als we eerst onze waterzakken hebben gevuld) naar de bushalte en pakken daar de bus op.

Omdat we niet precies weten waar die weilanden zijn zeggen we dat we naar de camping Gradiste gaan. Het kost 20 MKD voor elk. Voor de camping stappen we uit en lopen een stuk langs de weg terug. Net na het museum Gulf of Bones vind ik een gat in de stekelbosjes waar we richting het meer kunnen lopen. Verderop kunnen auto’s dan wel op het terrein komen maar zo te zien doen ze dat maar weinig want er liggen veel te veel stenen.

Ik vind twee redelijke slaapplekken verstopt in de bosjes (we vinden ook een reuze BH en slipjes) maar zo te zien liggen die er al een hele tijd. Net boven de klif vinden we een fantastisch zitje die een prachtig uitzicht geeft over het meer, een strandje beneden bij de kliffen en we zitten helemaal verdekt opgesteld. Eerst maken we een kop thee en genieten eindelijk van deze prachtige magische plek.

Daarna maken we soep en eten dit op met brood. Dan is het tijd voor onze wijn en we hebben 2 liter mee. Ik loop een stuk verder en zie allemaal rieten hutten op het water staan – op een groot plateau. Ook komt een bootje langs met twee vissers erin – ze varen langs maar zeggen niets. De zon gaat langzaam onder en bijna in het donker zetten we onze tent op. Dan snel terug en we eindigen de wijn wat niet zo’n goed idee was.

Het is over twaalven als ik m’n tanden poets en eindelijk m’n tent induik die op een zeer klein plekje staat tussen allemaal prikplanten en struiken.