Reisverhalen - India

Tijdens mijn maaltijd vraag ik al informatie op m.b.t. het gaan naar het Nationaal park wat nabij ligt. Ik lees en verneem ook dat alle Indische toeristen op de boten gaan maar de kans op het zien van wild vanaf de boot door de mist en de afstand niet groot is.

Ook kun je op een olifant een ritje maken, jeepsafari en bamboe “rafting” doen maar ik ga voor de goedkope optie; een wandeling van 3 uur. Daarnaast ga ik proberen een avondwandeling te maken tezamen met een “ranger” om te checken of alle hekken nog heel zijn.

Ik huur alvast een fiets voor morgen (een taxi is prijzig en lopen is ver) en na een simpel diner ga ik terug om van mijn kamer te genieten. Wel moet ik even op mijn strepen staan als er koud water uit de kraan komt en ik naar de eigenaar moet lopen omdat er een switch overgehaald moet worden en de stroom vliegt er een paar keer af maar voor de rest is het prima en kijk ik TV voordat ik naar bed ga.

In de vroeg morgen hoor ik wat jeeps gassen maar even later is het weer stil. Het is half vijf en ik ben net gewekt door mijn wekkertje. Nadat ik even heb lopen klooien met het slot van mijn fiets slalom ik even later om de gaten in de weg in het donker richting het nationaal park.

Bij de entree betaal ik mijn ticket en daarna wordt het landschap heuvelachtig en zeer bebost.

Uit de mist zie ik opeens een groot hert met een prachtig gewei langs de weg staan en hij kijkt net zo vreemd op van mijn aanwezigheid op de fiets zo vroeg als ik. Helaas kan ik niet te lang hiervan genieten want ik moet nog zo’n 4 kilometer doorfietsen totdat ik een groot gebouw tegenkom waar ik verwacht wordt. Ik meld mijzelf bij de receptie en mag bij een groepje andere toeristen gaan staan waarmee ik de wandeltocht ga ondernemen. 

Een gids stelt zich voor en gezamenlijk wandelen we naar de rivier waar we in groepjes d.m.v. een bamboevlot naar de overkant worden getrokken. Het eerste stuk van de wandeling is langs de rivieroever waar we kunnen zwaaien naar de honderden vooral Indische toeristen die zich op de boten een plekje aan de waterkant verschaffen.

Vooral heel veel vogels zien we hier zoals de “Kingfisher”, spechten en vogels met een dubbele staart. Gelukkig hebben sommige een vogelboekje bij zich zodat we kunnen zoeken wat we spotten. Jammer genoeg lopen we op een gebaand pad zoals door vele toeristen voor ons zijn gebruikt dus de kans op groot wild te ontdekken is niet groot.

Wel horen we apen krijsen in de verte maar we komen op een veldje midden in het bos de andere groep tegen – niet echt bevorderlijk. Voordat je het weet is de drie uur voorbij en sta je weer langs de rivier om opgehaald te worden. Maar opeens verschijnt een wilde hond aan de overkant en hebben we toch nog iets spectaculairs gezien vandaag.   

Als ik op mijn fiets naar het stadje terugrijd kom ik een gids tegen en die springt achterop. Op exact dezelfde plek als vanochtend staan nu drie herten te grazen en we blijven even kijken tot ze wegspurten. Bij het informatiecentrum informeer ik nog even naar de “borderwalk” voor vanavond maar helaas ben ik nog steeds de enige die zich daarvoor heeft ingeschreven.

Steil de heuvel op, over een weg vol met lawaaierige en stinkende trucks en bussen. Hele stukken moet ik naast mijn fiets lopen omdat het te steil is maar dan vind ik waar ik voor kwam: “Abraham’s Spice garden”.

De man vraagt een veelvoud van het bedrag wat in de reisgidsen staat en ik zie andere toeristen weglopen. Ik lieg dat ik niet zoveel bij me heb en mag wel naar binnen. De toer door de prachtige kruidentuin samen met een stel uit Alaska duurt een uur en we zien o.a. peper, koffie, cacao, papaya, nootmuskaat en ananas.

Leuk om nu alles een in zijn natuurlijke habitat te zien i.p.v. bij Albert Heijn in het schap.

Omdat de wandeling niet doorgaat wil ik dan eigenlijk naar een voorstelling kijken die in het Mudra Kathkali centrum worden gegeven. Zoals gepland wordt ik daar direct aangesproken maar maak duidelijk dat ik de tickets niet kan betalen.

Deze krijg ik met een dikke korting en omdat ik alleen ben en zo vroeg mag ik ook kijken waar de acteurs geschminkt worden. Terwijl ik daar sta te kijken wordt ik wederom aangesproken door een van de personeelsleden en ze bieden mij ook de tweede show aan voor de helft van de prijs. Te mooi en uniek om dit niet te doen en ik hap toe.  

Het is een echte arena; het publiek zit op kleine houten bankjes op een verhoging terwijl we kijken in een soort zandbak met aan weerszijden hoge muren. Er wordt gevochten met messen, speren, dolken, zwaarden, lange en korte bamboestokken. In het midden van de show is een soort van yogavoorstelling ingelast. Het sluitstuk is het vechten met aangestoken stokken.

De andere show wordt in een grote tent gehouden en alhoewel dit soort voorstellingen normaliter gehouden worden tijdens feestdagen zijn er nu alleen toeristen aanwezig. Eerst krijgen we een uitleg door een zwaar opgemaakte man die als vrouw door moet gaan (tenminste dat begrijp ik eruit) en deze laat alle gezichtsuitdrukkingen zien die gemaakt worden tijdens de show. Zo krijg je een indruk wat er bedoeld wordt want gepraat wordt er dus blijkbaar niet. Hierna volgen uitleg van arm- en handgebaren en wordt er een papieren kopietje uitgedeeld waarin een samenvatting staat van het verhaal wat we uitgebeeld krijgen.

In het eigenlijke stuk zijn er twee spelers (man en vrouw) en een aantal muzikanten op de achtergrond aanwezig op het toneel. Voor mij is het moeilijk te volgen maar het is ontzettend moeilijk en kunstig wat deze heren doen – iets uitbeelden zonder spraak. Na de voorstelling staan vooral de Indische toeristen in de rij om met hun helden op de foto te gaan. Ik besluit naar “huis” te fietsen.