Vigan

De man kijkt moeilijk en krijg opties te horen die ik niet had gepland.  Ik sjok dezelfde route terug als ik net met de bus heb afgelegd en kom op “Burgos” plein aan waar ik op zoek ga naar het informatiecentrum.

In de koets

Deze is gesloten op waarschijnlijk de drukste dag van het jaar. Ik wandel door naar m’n beoogde hostel waar de jongen zegt dat de kamers tot en met het nieuwjaar zijn volgeboekt. Dat geld zeker voor de goedkopere kamers .

Ik sta weer op straat en ik zie ze wel alleen kan het nog niet waarderen – de “kalesa’s”- de paardenwagentjes voor twee mensen, iets wat nog op een paar plekken op de Filipijnen te zien is.

Na nog een aantal hotels gepolst te hebben wandel ik over de “Mestizo” brug naar een optie die ik zojuist gehoord heb. Helemaal bezweet kom ik daar aan en zie direct aan de poort een bord hangen – alles vol. Een beetje overdreven zielig roep ik de vrouw des huizes en zij vraagt mij even te gaan zitten. Misschien kan zij iets voor mij doen. Ze komt terug en zegt dat ze nog een kamertje heb voor 500 peso. 300 beter dan de vorige denk ik direct.

Het kamertje is niet super maar goed genoeg en heeft zelfs een eigen douche (bucket) en wc. Ze doet de AC aan en dan zie ik een ventilator hangen. Als ik nou ‘ns de AC uitlaat mag ik dan blijven voor 400 peso? We maken een deal. 

Ik begin te geloven dat Filipijnen echt belachelijk vroeg op gaan om mij wakker te krijgen en houden. Het is de haan niet dan zijn het mensen die in het holst van de nacht opstaan.

De generator, muziek, een blaffende hond ,een nachtmis of een huilend kind. We hebben het inmiddels allemaal gehad en we zijn hier amper een week. 

Ik wandel de straat op en wandel door de oude straatjes van de Mestizo wijk. Ik heb begrepen dat de stad ooit op een eiland lag, maar dat verzilting ervoor gezorgd heeft dat Vigan nu tegen het vasteland aan ligt. Voordat de Spanjaarden arriveerden was de stad al een belangrijke handelsnederzetting.

Een stukje geschiedenis

Vooral Chinezen kwamen hier handel drijven. In 1572 arriveerden de Spanjaarden die twee jaar later een aparte Spaanse stad aanlegde om het naastgelegen land te “controleren”. Tijdens de Filipijnse Revolutie werden hier Spaanse troepen verslagen en tijdens de Filipijnse-Amerikaanse oorlog werd de stad in 1899 door de laatste ingenomen. In December 1941 bombardeerde Japanse vliegtuigen de stad om deze in 1942 in te nemen.

In 1945 vielen gecombineerde Amerikaanse en Filipijnse troepen aangevuld met “Ilocano” verzetsstrijders de Japanners aan. De Japanners zouden net de stad uit zijn om Amerikaans tapijtbombardementen te voorkomen. Sinds 1999 staat de stad op de UNESCO werelderfgoedlijst als het best gepreserveerde voorbeeld van Spaanse gekoloniseerde steden in Azië.

De gecombineerde architectuur van Spanje, Filipijnen en China maken dit uniek in de wereld.  

Ook vandaag is het laaiend druk en ook vandaag is het informatiecentrum gesloten. Waar ik eigenlijk op zoek naar ben is een leuk terrasje waar ik een kop koffie kan bestellen en kan genieten van de mensenmassa die hier voorbij komt.

Maar ik kan zoeken wat ik wil- die is er gewoonweg niet. Ik slenter door de straatjes, maak foto’s van de prachtige huizen, gebouwen en de paard- en wagens.

Het plein is eigenlijk weinig en het andere pleintje wordt ingenomen door een grote rechthoekige vijver waar misschien ooit de fonteinen nog ns van gaan werken.

Op de hoek van het parkje staan bouwwerken van grote gebouwen ter wereld – Angkor Wat, Taj Mahal, Eiffeltoren – alleen jammer dat de helft afgebrokkeld en/of weg is. Ook hier een rits van ketens; “Jollibee”, “Chowking”, “Greenwich”, McDonalds en ga zo maar door. Het verkeer is onmogelijk – je loopt stof en uitlaatgassen te happen en je kunt geen foto nemen of er staat een minibusje op.

Terug in m’n kamer probeer ik een plan te maken voor de komende maand Filipijnen – maar met de Kerst die nog moet komen en dan nog twee weken vakantie in de eilandengroep vraag ik mij af of dit wel zin heeft. Zoals de “Filipijnen zeggen’  - het komt zoals het komt en dat houd ik maar voor mij als ik in een diepe slaap val.