Mohnedam (en Mohnesee)

Reisverhalen - Duitsland



wandelen


Na een wandeling door het leuke Soest nemen we de bus naar het plaatsje Dalecke, het meest toeristische stadje aan de Mohnesee. We rijden door het eveneens populaire Korbecke en stappen bij de laatste halte uit.

 

Omdat niet precies voor ons duidelijk is vragen we even rond waar nu eigenlijk de dammen zijn en worden naar de “spermauer” verwezen, zo’n 3 kilometer verderop. Het wordt een wandeling langs het meer waar we uiteindelijk de befaamde Mohnedam zien liggen. 


De Mohnedam


De Möhnesee is een meer ontstaan door de bouw van een stuwdam in de periode 1908 tot 1913 in de Möhne. De belangrijkste reden voor de bouw was de watervoorziening. Maar ook de energiebehoefte van de opkomende industrie in het Ruhrgebied speelde een grote rol.

 

Er werden twee turbines gemonteerd voor de elektriciteitsopwekking. Tussen de bomen doemt opeens de dam op die ik direct herken aan z’n vorm en de “huisjes” op de dam.

 

Het informatiecentrum aan deze kant van de dam is gesloten en ook het vrouwtje in het snackhuisje geeft aan zo de luiken te willen sluiten.

 

We wandelen voor een eerste keer over de dam heen en proberen ons voor te stellen hoe het hier geweest moet zijn ten tijde van de oorlog. Omringd door geschut en soldaten. Maar ook die beruchte foto waar je het gat in de dam kunt zien na het bombardement zweeft door m’n hoofd. 


Operatie Chastise

Verscheidene keren hadden de Geallieerden de wapenfabrieken in het Ruhrgebied gebombardeerd, maar iedere keer bouwden de Duitsers ze razendsnel weer op. Gibson kreeg de opdracht nu niet de fabrieken, maar de stuwdammen te vernietigen. De fabrieken hadden het water nodig als drink- maar vooral als koelwater.

 

Daarnaast wekten ze elektriciteit op en regelden ze de waterstand van het hele gebied. Een vloedgolf zou tenslotte ook behoorlijke schade aanrichten bij civiele gebouwen in de regio.

 

Deze missie werd door velen als onmogelijk gezien omdat de stuwdammen extreem zwaar verdedigd werden. Vliegtuigen konden nauwelijks in de buurt komen, en de bommen die wel afgeworpen werden richtten weinig schade aan. Nadat de Britse ingenieur Barnes Wallis echter het idee van een stuiterbom had ontwikkeld en getest zag de Britse legerleiding toch een kans om de Duitsers een zware slag toe te brengen. Als primaire doelen werden de Möhnedam, de Ederdam en de Sorpedam voorop gesteld. Als secundaire doelen de Lister-, Ennepe- en Diemeldam.

 

Bombardementen

In de nacht van 16 mei 1943 vertrok Gibson met een eskader van 19 Lancaster bommenwerpers naar het Ruhrgebied. Elk vliegtuig droeg onder de romp ėėn bom aan een speciaal aandrijfmechanisme dat de bom zijn rotatiesnelheid moest geven. Eenmaal in het Ruhrgebied aangekomen splitste de groep zich in tweeën; elke groep zou twee dammen aanvallen. Gibson zelf leidde de eerste aanval op de Möhnedam. Hij was ook de eerste die zijn bom afwierp, maar zonder het gewenste resultaat.

 

Het kostte vijf aanvallen voordat de dam brak. Na zijn eigen aanval bleef Gibson elke aanval meegaan, om daarmee het afweervuur van de Duitsers te trekken. Zodoende kon de werkelijke aanvaller makkelijker aanvliegen en beter richten. Nadat de Möhnedam verwoest was door drie correct afgeworpen bommen trok de groep met drie overgebleven bommen naar de vlakbijgelegen Ederdam.

 

Ook deze werd met twee voltreffers verwoest. Twee bommen werden goed afgeworpen bij de Sorpedam maar deze hield stand. Een aanval met één bom op de Beverdam (die, zo blijkt achteraf, verward werd met de nabijgelegen Ennepedam) had eveneens geen resultaat.

 

Gevolgen van de aanval

Er werd een groot gat geslagen in de dam met als gevolg een alles verwoestende vloedgolf met golven van 12 meter hoogte. In het Mohnedal vielen tussen de 1300 en 1600 slachtoffer. Meer dan de helft (minstens 1026) van hen waren geallieerde krijgsgevangenen en dwangarbeiders. In het Ruhrdal tussen Neheim en Niederense werd bijv. een kamp met Oekraïense dwangarbeidsters weggevaagd en vielen zeker 526 slachtoffers.

 

Door de verwoesting van de Ederdam vielen 47 tot 68 slachtoffers. Door het bombardement viel de (drink)waterproductie in het Ruhrgebied van 1.000.000 m3 per dag terug tot 260.000, maar een maand later was de productie reeds terug op het oude peil dankzij een noodplan en voorzieningen (opgesteld in 1942) waarbij water uit de Rijn gebruikt kon worden.

 

Ook de stroomvoorziening werd vrij snel hersteld, waardoor de gevolgen voor de Duitse oorlogsindustrie al bij al vrij gering waren. De Duitsers wisten veel sneller dan verwacht de stuwdammen weer op te bouwen, waardoor de Duitse oorlogsindustrie al na een paar maanden weer op volle toeren draaide.

 

Vooral een morele klap

De schade aan gebouwen en infrastructuur in het Möhne- en Ruhrdal was aanzienlijk en de morele klap voor de Duitsers groot. Voor het Britse moreel, dat na drie jaar oorlog aardig in elkaar gezakt was vanwege de uitzichtloosheid van de oorlog, was het een enorme opsteker. De resultaten van het bombardement bewezen aan geallieerde kant vooral voor de propaganda grote diensten.

 

Hoewel de missie een succes was, waren de verliezen zwaar. Slechts 11 van de 19 Lancasters keerden terug; 53 bemanningsleden (van de 133) kwamen om. Gibson behoorde bij de teruggekeerden, en werd vanwege zijn moed en uitmuntende leiderschap beloond met het Victoria Cross, de hoogste Britse onderscheiding.

 

Na Operatie Chastise stond het 617e squadron bekend als de “Dam Busters”.


>> Bestemming Dresden werd wereldbekend vanwege z'n bombardement. 



Aan de andere kant van de dam aangekomen komen we erachter dat we water nodig hebben om hier te wild kamperen en dat dit onmogelijk is aan deze kant waar het nationale park begint.

 

Bij het dure restaurant “Solo Loft” vullen we stiekem onze waterzakken en lopen weer terug naar het “Arnsberger” park.

 

We wandelen een stukje het pad af om vervolgens de richel op de klimmen.

 

Ze hebben een stuk bos gekapt maar dat weerhoudt ons er niet van juist hier te willen kamperen – we hebben een perfect uitzicht op de dam die ’s avonds verlicht wordt. 



tips & advies (2016)


In Dalecke is geen bus- of treinstation en je zult op een halte moeten wachten. Het beste is een bus te nemen (deze gaat minimaal 1x per uur) naar Soest.

 

De bus doet er een half uurtje over en kost 3,70 euro. 



zie ook:



meer links:


Lake Tahoe

VERENIGDE STATEN

Een meer in Californië waar menig film en serie is opgenomen met een geweldige staat van dienst. 

Titicaca meer

BOLIVIA

Men zegt dat de bodem van het Titicaca meer in Bolivia vol Inca-goud zou moeten liggen.