Yangtze rivier

Reisverhalen - China

op weg naar chongqing

Het is vanzelfsprekend nog aardedonker als ik beneden in de hotellobby sta in de stad Yichang en zie dat de baliemedewerkster en de twee bewakers liggen te slapen.

Op straat is het doodstil maar als ik aankom op het busstation is daar een behoorlijke mensenmassa op de been. Voordat ik bij de balie aankom begint het meisje al schaapachtig te lachen aangezien ze weet dat ik geen Chinees spreek en zij geen Engels.

Toch probeer ik haar nogmaals duidelijk te maken dat ik naar de bootterminal wil met de snelle boten naar Wanzhou. Inmiddels heeft een hele groep Chinezen zich om mij heen verzameld kijkend naar mij, mijn rugtassen en naar mijn boek waarin alles blijkbaar staat wat “hij” vraagt.

Ik krijg een ticket waar niets opstaat wat ik begrijp en ik hoop er maar het beste van.

de terminal

De bus stopt al na 10 minuten voor een kantoor waar een klein eetstalletje voorstaat. Ik weet wat me te doen staat en speer de bus uit om eten te bestellen.

De tijd die je krijgt voor een maaltijd is bijzonder kort en het eten is meestal heet en zeer pittig ook al schijnen de Chinezen daar weinig moeite mee te hebben. De rook komt mijn oren uit en mijn ogen tranen als ik van verschillende kanten zakdoekjes krijg aangeboden.

De bus weer in en dan zie ik de Yangze rivier al opdoemen – breed, donker, mistig en drukbevaren – en we worden met een kabelkar naar een plateau in het water gebracht vanaf de halte. De boot ziet eruit als een grote hovercraft en ik heb een stoeltje bij het raam, wat jammer genoeg bestaat uit plexiglas en nogal wazig is. Ik lees in mijn reisgids dat het begin van deze 7 uur durende boottrip niet echt opwindend is en besluit eerst wat slaap in te halen.

De tv’s loeien en de meeste Chinezen hebben meer interesse in wat dat te bieden heeft dan de mysterieuze kliffen die buiten voorbij komen. Tussen de twee zitruimtes zit een soort halletje waar de motor zit en je direct naar buiten kan kijken. Je staat hier beschut tegen de wind, en aangezien ik lang genoeg ben om over de motoren heen te kijken heb je hier een prachtig uitzicht op de oevers en de rivier die al sinds jaar en dag voor transport gebruikt wordt.

Yangtze rivier:

De Yangtze is de derde grootste rivier ter wereld en begint in Tibet om bij “Shanghai” de Chinese zee in te stromen. Naast de steile flanken aan weerszijden geeft de laaghangende mist deze een idyllische magische sfeer. In Mei 2006 kwam de omstreden Three Gorges Dam tot stand na felle demonstraties.

Wuhan en omgeving zijn in de geschiedenis veelvuldig getroffen door verwoestende overstromingen van de Yangtze en de Han. Een van de redenen om de Drieklovendam in de bovenloop van de Yangtze te bouwen was om overstromingen in steden in de benedenloop van de rivier als Wuhan, Nanjing en Shanghai te voorkomen en de scheepvaart op de Yangtze makkelijker te maken.

Hoewel er al vanaf 1919 plannen waren om de dam te bouwen, is de bouw van de dam uiteindelijk in 1994 gestart. Op 4 juli 2012 is de dam volledig operationeel geworden. Het was het grootste engineeringproject sinds de “Grote Muur” en staat in de boeken als de grootste ter wereld.

De rivier zal 550 km opschuiven, een gebied zo groot als Singapore overstromen en als hij doorbreekt (hij kan op papier een aardbeving 8 op de schaal van Richter doorstaan) zullen zo’n half miljoen binnen een uur verdrinken. Het bestaan van de rivierdolfijn en de steur is door de bouw verder in gevaar gekomen.

Drie kloven vallei

We naderen de “Wu” kloof die mysterieus aandoet. Flarden mist trekken voorbij aan de hoge groene wanden die meer op muren lijken en af en toe wat kleine grijze betonnen huisjes voorstaan.

Zo nu en dan varen we grote schepen voorbij die kool of een lading nieuwe auto’s transporteren. Het weer helpt aan de depressieve sfeer die er hangt, en er is geen vis, vogel of ander dier te bespeuren.

Wellicht de oorzaak van de bouw van de “drie kloven vallei” dam die verderop ligt. Als we dichterbij deze kloof komen wordt het drukker met toeristenboten en de kliffen worden steiler en de rivier smaller. Ikzelf ben tevreden dat ik een boot heb geboekt die naast het zien van deze “toeristische” attractie ook gewoon vaart naar de plek waar ik heen moet om mijn reis te vervolgen.

De hellende heuvels zijn nu bebouwd met wat akkergrond en we zien soms een klein “sampan” vissersbootje voorbij glijden in het donkere water van de rivier. We stoppen nog even om wat mensen in- en uit te laten.

>> Lees ook 'ns m'n verslag over het soortgelijke Koman meer in Albanië

aankomst wanzhou

Als we ’s middags aankomen in Wanzhou staat er een grote bus klaar om ons naar Chongqing te brengen. Onderweg komen wat verkopers de bus in en ik koop een zakje pinda’s; het wisselgeld krijg ik letterlijk in mijn schoot teruggeworpen.

De vrouw naast me heeft een (bruin) ei gekocht en de schil beland in de hoek op de grond en de stoel aan de andere kant van het gangpad die nog leeg is wordt gebruikt als “rookstoel”.

Het weer staat op regen maar misschien is dit “normaal” hier in pandaland wat het is; vochtig, warm, bewolkt en nevelig.

Door het raam zie ik een aantal verkoopsters met mandjes fruit op de reling zitten van deze moderne vierbaans weg en vraag me of deze mensen nou wel zo content zijn met de snelle vooruitgang van het land.

CHONGQING:

De bewoners van de stad Chongqing zijn trots op hun verzet tegen het oprukken van het Mongoolse Rijk. Ze beschouwen hun stad als de redding van Europa. Zonder het verzet had “Dzjengis Khan” waarschijnlijk ook heel Europa veroverd. Eerder was getracht van “Chongqing” een belangrijke Westerse handelspost te maken aan de Yangtse rivier maar de stad werd in een klap bekend toen het werd ingericht als oorlogshoofdstad (1938-1945) van de “Kuomintang’s” tijdens WWII aangezien Nanking veroverd was door de Japanners.

De stad werd hevig gebombardeerd om de regering onder druk te zetten maar werd beschermd door natuurlijke onneembare grenzen. Tot op de dag van vandaag kun je schuilkelders ontdekken en bekijken. Het was hier dat er tevergeefs geprobeerd werd de twee partijen (de andere waren de Communisten) te binden zodat er een front zou ontstaan tegen de Japanners die al grote delen van het land in handen hadden.

SACO

Dit mislukte jammerlijk gezien het wantrouwen tussen de twee en “Chiang Kaishek’s (leider van de Kuomintang’s) obsessie om de Communisten uit te roeien. Zelfs als dit ten koste ging van Chinese grond t.o.v. de Japanners. In 1943 werd er een overeenkomst getekend tussen de Kuomintang’s en de Amerikanen die SACO gedoopt werd.

Het was de bedoeling dat de Amerikanen veiligheidsagenten zou opleiden voor de Chinezen. En alhoewel ze de Russische communistische steunden in hun strijd tegen Japan konden de Chinese communisten geen goed doen en velen kwamen in “SACO” gevangenissen terecht (en volgens de communisten werden vele vermoord).

Na de oorlog werd Chongqing weer een stad onder het bestuur van de provincie Sichuan. De stad kreeg een nieuwe status met als doel het westen van China beter te ontwikkelen en mensen die hun huizen kwijt waren geraakt door het Drieklovendam-project, te huisvesten.

Aankomst in Chongging

Na drie uur bussen stopt deze bij het busstation in “Chongqing” waar mijn beoogde hostel vlakbij moet liggen. Ik loop rond, vraag en zoek me rot zonder een steek verder te komen.

Na verschillende pogingen waarbij de mensen me proberen te helpen kom ik tot de conclusie dat dit toch niet het grote busstation was waar ik al bang voor was maar een lokale, waardoor ik kan zoeken naar mijn hostel tot ik een ons weeg.

Uren later kom ik aan bij het gigantische moderne busstation omringd door nog hogere en grotere woontorens. Een politieagent die zijn status wil verhogen neemt me mee naar een van deze torens en opeens sta ik een lift die me op de vierde verdieping brengt waar een receptiebalie is.

Het is inderdaad een hostel en ik krijg een bijna klinische kamer toegewezen met een douche en wc die zich in de hoek achter glas bevinden. Ik betaal 70 Yuan maar heb geen idee waar ik ben, maar vind het allemaal prima. Bij het station word ik wederom verschrikkelijk nagekeken en ik snel een “fastfood” restaurantje in en eet wat.

Op de terugweg wordt ik letterlijk een restaurantje op de hoek van het hostel ingetrokken maar met wat humor en met inmiddels een grote verzamelde groep Chinezen erbij wurm ik me vrij en plof neer op mijn bed.

tips & advies (2009)

Wuhan’s internationale vliegveld “TIanhe” ligt 30 km ten noordwesten van de stad. Er zijn een aantal “lange-afstands” busstations in de stad De allerbelangrijkste is waarschijnlijk “Hankou” die ten westen ligt van de “Yangtse” rivier. In Yichang liggen trein- en busstation vlak bij elkaar.

Wuhan – Yichang: er gaan verschillende bussen per dag richting Yichang (waar je de boot kunt nemen over de “Yangtse” rivier) vanaf Wuhan. Je doet er ongeveer vier uur over en de prijs is rond de 115Y.

Yichang – Wanzhou (Yangtse rivier - BOOT): er vertrekt in ieder geval dagelijks een boot om 07:15 en aankomst; deze komt rond 13:15 aan in Wanzhou; kosten 300 Yuan voor een enkeltje per persoon. Vraag het na maar als het goed is zijn er “gratis’ bus transfers van het busstation naar de bootterminal van Yichang.

Wanzhou – Chongqing: er staat een bus te wachten als de boot aankomt bij de terminal – deze vertrekt rond 13:30 en doet er drie uur over.

-------------------------------------

Chongqing internatinale vliegveld “Jiangbei” ligt 25 km ten noorden van het centrum van de stad. Het bus- en treinstation liggen nagenoeg naast elkaar ten westen van het centrum.

Chongqing – Leshan: elk uur gaat er een bus vanaf Chongqing naar Leshan van 07:00 tot ongeveer 18:00. Duur is rond de 2,5 uur en de kosten 80 Y.

Naam : “View” Hotel (Yichang)

Prijs : 140 Y (single)

Inhoud:

Zo goed als naast het busstation (waar je ’s morgens als het goed is een “gratis” transfer krijgt aangeboden naar de bootterminal) is een prima hotel dat nog redelijk betaalbaar is.