Reisverhalen - Zuid Afrika

Voor een tour of taxirit heb ik gewoonweg het geld niet. Het “Disney” park is al prijzig genoeg. De andere Zoeloe sites zijn volgens de dames te ver en niet de moeite waard. Na een nacht op de camping sjok ik terug naar het centrum en zit om half acht weer in het informatiecentrum.

De situatie is onveranderd – er zijn nog wat mensen gebeld maar niemand kan of wil mij brengen en de prijzen blijven ongewijzigd hoog. Ik blijf nog even zitten in de hoop en dan komt de ontbijt-brengster binnen met twee boxen.

In de een zitten (Engelse) scones en in de ander een soort van broodballen. Ik vraag of ik even mag ruik en ja hoor het zijn echte Nederlandse oliebollen. Ik koop een vette bal en zit de hele ochtend vol.

Na even m’n boodschappen te hebben gedumpt bij de camping wandel ik terug de hitte in. De kant op waar ik gisteren verkeerd liep – daar wandel ik nu verder het “Dlinza” bos in. Het was hier waar de machtige Shaka Zoeloe z’n vrouwen verborg tijdens de Zoeloe oorlogen.

Het is een hartstikke mooie weg met hoge grote groene reuzenbomen waarvan het bladerdek een heerlijke koelte geeft – het loopt flauwtjes omhoog en dan weer naar beneden.

Een aantal grote huizen verderop aan de weg en dan de heuvel weer naar beneden. Toch ben ik enigszins opgelucht als ik het bord van het fort zie staan. Linksaf en daar is het hek. Eerst de parkeerplaats waar een donker meisje op een stoel zit om het hek of de parkeerplaats in de gaten te houden – oervervelend werk lijkt mij. Ik kom in een souvenirwinkeltje aan waar ik de vrouw vraag of ik ook kaartjes apart mag kopen – er schijnen namelijk verschillende musea op het terrein te zijn. Helaas antwoord ze waardoor ik genoodzaakt ben een combi ticket te kopen.

Ik vraag of er ook een plek is waar ik iets te drinken kan halen en dat blijkt in het traditionele gebouwtje van “Adam’s Outpost” te zijn. Binnen is het heerlijk toeven – een houten dak, traditioneel ingericht met houten tafels en stoelen en prachtige oude zwart-wit foto’s aan de muur. In de hoek zit een heerlijk oud bijna Vctoriaans Engels stel helemaal opgetut. Ik bekijk de kaart en de prijzen vallen mee – ik kijk even naar het eten ook want om nou straks weer helemaal terug te lopen naar het centrum.

Ik besluit een ontbijt te bestellen – eieren, geroosterd brood met spek en een glas ijskoude limonade want ik sterf van de dorst.

Als ik dat allemaal op heb besluit ik eerst naar het kerkje te gaan. Het is een houten kapel en blijkt te zijn opgezet door een Noorse missionaris alhier die ook dokter was. Er hangen wat informatieborden aan de muur en het is redelijk ingericht.

Aan een stenen muurtje buiten lees ik wat er op een gedenktekenplaquette staat; ook hier blijkt een concentratiekamp geweest te zijn met Boeren tijdens de Boerenoorlogen en ook hier zijn mensen overleden. Nu wandel ik naar het witte lemen “Nongqayi” fort met z’n drie torens. Op de binnenplaats ligt nu gras maar was eerst het paradeterrein. Gebouwd door de Engelsen in 1883 werd het gebruikt door de Nongqayi wat een hulp escorte was van de politie in dienst van de Engelsen.

Waar ooit de stallen waren zijn nu muren geplaatst en is een kleine expositie van landbouwattributen gebruikt door de Zoeloes en Britten. Dan begint de informatie over de oorlog van Shaka met andere stammen, die met de Boeren, de Zoeloe oorlogen onderling, die met de Britten en de tijd erna. Zeer interessant en er staat wat info bij waar ik nog niet van de hoogte was. Aan de andere kant van het fort loop ik naar buiten waar een oud scheepskanon ligt te rotten en een plaquette die ooit bij een ander (Brits) fort hoorde wat nu helemaal weg is.

Terug op de binnenplaats wandel ik aan de overzijde naar binnen wat ook als museum is ingericht. Er zijn o.a. een kleine maquette, papier-maché poppen en een heuse bijenhut te zien. Naast het fort staat (hopelijk) een originele Boeren ossenwagen die bijna uit elkaar valt.

Vulkani-museum

Het moderne gebouw is zoals verwacht het Vulkani museum wat een verzameling is van traditioneel gemaakte spullen van de Zoeloes. Voor mij is het net een Bristol met schoenen en ik kijk even rond en vind het mooi. Tenslotte zou er nog een vlinders koepel zijn ergens. Een jongen loopt mee en legt wat dingen uit die veel interessanter zijn dan ik had verwacht. Hij begint over de kleine zaadjes op de verschillende bomen, laat mij verschillende vlinders zien, cocons en rupsen die nog vlinders moeten worden.

Er wonen ook twee slangen in deze warme tent die mij doet denken aan een andere vlindertuin waar ik ooit geweest ben al weet ik niet meer waar. We lopen een 15 a 20 minuten rond als hij mij even alleen laat om wat foto’s te nemen. Dan is het tijd om terug te gaan. Het is jammer dat ik door omstandigheden zo weinig heb mee kunnen pakken van het hele (Shaka) Zoeloe gebeuren.