Reisverhalen - Vietnam

dalat

DE HORRORBUS

Het is even over elven in de avond in “HCMC” als ik de nachtbus instap voor m’n reis richting Dalat. Bij binnenkomst wordt mij direct gevraagd mijn schoenen uit te doen en deze te deponeren (en mee te nemen) in een gele plastic tas die aan de zijkant hangt.

Nu zie ik dat het zo’n nachtbus is met bedden waar ik nooit meer in wilde zitten; tenminste dat had ik mij voorgenomen toen ik Vietnam in 2002 verliet. Naarmate ik langs de bedden loop die twee hoog zijn gestapeld en amper lang genoeg voor de korte mensen die hier wonen realiseer ik mij welk bed voor mij is.

Helemaal achterin met nog drie anderen naast mij. Dit is de slechtste plek van de bus waar als je door een hobbel heenrijd je hoofd beland in het plafond waarop ook vier mensen slapen. Het leer is glad en je glijd sowieso naar beneden als je je voeten niet klem zet op de hoofdsteun van het bed voor je.

Over de lengte en breedte van de plek maar te zwijgen. Overeind zitten kun je niet omdat er ook bedden boven je zijn dus ik probeer er maar het beste van te maken.

We rijden direct weg om een half uur later ergens nieuwe mensen op te halen. Drie jonge jongens met petjes, mobiele telefoons en heel veel praatjes nemen naast mij plaats, erger kan niet. Ik trek m’n pet over m’n gezicht, doe m’n oordoppen in van m’n MP3 speler. Uren verstrijken terwijl de “boys” liggen te snurken; we glijden, hobbelen en racen in de richting van “Dalat” maar slapen kan ik niet.

easyrider of niet?

Als ik even m’n ogen open doe zie ik dat iedereen wakker is, het licht is aan en dat we stil staan. Verschrikt kijk ik naar buiten waar het nog aardedonker is en dan op m’n horloge – vijf uur. Dit kan “Dalat” niet al zijn want de reis zou 7 tot 8 uur duren.

Maar het is wel waar, dit is het al en we stappen een voor een uit. Nog half slaapdronken, de slaap uit m’n ogen wrijvend en mij uitrekkend staat er een rij wachtenden voor de deur van de bus te wachten. Het zijn “easyriders” klaar om moe vlees op te vangen.

Zoals altijd wandel ik dwars door de rij heen om eerst m’n tas uit het ruim te halen. Gelukkig is het busstation open. De mannen geven niet snel op en bieden aan om mij een paar dagen op hun motor door het land heen te scheuren. Moe knik ik nee en wandel naar de ijzeren stoeltjes in de wachtruimte. Ik herpak m’n spullen een beetje en maak m’n grote tas vast aan de stoeltjes terwijl ik m’n kleine tas gebruik als kussen.

Maar niet voordat ik m’n lange broek heb aangerist en wat warms heb aangedaan want het is hier fris op 1500 meter. Slapen doe ik niet echt maar mensen laten mij in ieder geval wel met rust. Als het licht is maak ik de 3 km lange wandeling naar een tip van een hostel. De eigenaar trakteert mij op een mok heerlijke dampende verse koffie en een paar boterhammen met vers gemaakte pindakaas. Dat is nog eens een welkomstfeest.

Hang Nga “gekkenhuis” en het geklink

Ik ga op weg naar Hang Nga oftewel het “gekke” huis. Personeel loopt in gele Chinese pakken met een rieten hoed op en het huis is eigenlijk meer een complex van de meest vreemde architectuur die ik in jaren heb gezien, vandaar de naam ook.

Het zijn een aantal gebouwen in verschillende stijlen die je nog het best met “Gaudi” kunt vergelijken. Veel kleur en vreemde vormen met tunnels, kleine ruimtes, kamer, gangetjes en wandelwegen in het niemendal. De tuin heeft iets weg van een Japanse tuin met veel groen, water en prachtige bloemen en planten. Na 45 minuten heb ik het wel gezien en wandel weer de realiteit in.

Om zeven uur wandel ik naar beneden waar ik een Israëlisch stel vind die zit te eten; vreemd dat ik straks voor het familiediner ben uitgenodigd. Maar de eigenaar lost het perfect op – we worden met z’n drietjes uitgenodigd om eerst een glas “Dalat” wijn (“Vang Dankia”) met z’n allen te drinken.

Omdat het stel al vol zit van het eten van zojuist willen ze eigenlijk niet meer maar eten mee uit beleefdheid; er is natuurlijk rijst maar ook garnalen in saus, soep, een groentemix van kleine sperziebonen en ik zou bijna zeggen natuurlijk “Vietnamese loempia’s”!

tips & advies (2014)

Het vrij professionele busstation van “Dalat” ligt ongeveer 1 km ten zuiden van het meer en 1,5 a 2 km van het centrum van de stad. Als je een “open bus” ticket boekt bij bijvoorbeeld het “Sinh” café of je hostel wordt je vanzelfsprekend bij je hotel opgehaald.

Je kunt lopend het station bereiken maar het is wel een heuvel op.

Dalat – Lak meer: ik heb m’n hostel laten bellen voor een ticket en ik werd opgehaald door een minibusje. Er gaat een bus om 7 uur, half tien en half een. Kosten zijn 130.00 VND. Ik zat opeengepakt in een bus die tot de nok vol zat met spullen en mensen.

De rit zou 4 uur duren maar het werd dik 5 uur.

Naam : Hang Nga Crazy house

Adres : 3 D Huynh Thuc Khang

Prijs : 40.000 VND

Inhoud (evt):

Het “gekkenhuis” was eigenlijk gebouwd als een persoonlijk project door de Vietnamese architect Dang Viet Nga. Toen de kosten zo hoog werden besloot ze het te openen voor het publiek in 1990 dat massaal toestroomde. Zelf zegt ze geïnspireerd te zijn door de natuurlijke omgeving van Dalat en Catalaans architect “Gaudi”.

Het huis werd al snel omgedoopt tot het gekkenhuis door buitenlandse toeristen en “Nga’ doopte het huis zoals de bewonderaars het noemden. Het is een complex van gangen, holen, ruimtes, trappen en uitzichtpunten waarvan de buitentrappen een organische omslag hebben.

Je kunt ook blijven slapen in een van de 10 op dieren afgestemde kamers. Mocht je het huis oerlelijk vinden kun je altijd nog genieten van het uitzicht en de prachtige binnentuin.

Ik werd uitgenodigd voor het avondeten in m’n hostel en kon dit gewoonweg niet afslaan. Het ontbijt was inbegrepen. Een kop heerlijke ijskoffie heb ik gekocht in het centrum op een van de vele terrasjes. Dalat staat bekend om z’n vers gekweekte groenten en z’n wijn (o.a. “Vang Dankia”).

Van dat laatste mocht ik gelukkig proeven tijdens m’n gratis maaltijd.

Dalat heeft een reeks aan hostels en hotels. Ik heb gekozen voor een optie buiten het centrum waar een straatje is met meerdere (budget) plekken.

Naam : “Ken’s house”

Adres : D59 Hoang Van Thu” street (Ward 4)

Prijs : 160.000 VND (single incl. ontbijt)

Tel.nr. : (063) 3533344/ 3837119 (0986127967)

Website : http://kens-housedalat.com

Inhoud:

“Ken’s house” of “Minh Thanh” hotel – het verschil is mij nog steeds niet helemaal duidelijk ligt vlakbij het “gekkenhuis” (Hang Nga) en op loopafstand van het centrum van Dalat (aan de kant van het busstation). Ze hebben twee hostels op verschillende locaties in de stad. Dit pand ligt aan een zeer rustig gelegen straatje vlakbij de doorgaande weg. Het is wel even zoeken naar het hostel.

Beneden is een kleine lounge die op straat uitkijkt met wat stoelen en tafels, een (zit)bank en receptie. Op de 1e en 2e verdieping zijn de kamers die er fantastisch uitzien. Schoon, geheel gemeubileerd en netjes. Er zijn verschillende kamers in verschillende prijsklassen. Ik had een kamer zonder raam, 2p bed, TV, ventilator (niet nodig in Dalat), telefoon en eigen douche en wc.

De douche heeft heet water en er is WIFI aanwezig (gratis). Je krijgt van alles aangeboden; water, thee, koffie en ik kreeg zelfs fruit, brood en een avondmaaltijd met de familie aangeboden. Op het kaartje staat zelfs dat ze je gratis van het vliegveld of busstation afbrengen.

BESTEDINGSTIJD:

Ik ben maar een dag gebleven in Dalat en heb een rondje gemaakt in het centrum en een bezoek gebracht aan het gekkenhuis (zie museum). De mooiste bezienswaardigheden liggen rond de stad en zijn alleen met een motor te bereiken.

Twee andere bezienswaardigheid in het centrum schijnen het oude Franse Koloniale treinstation “Cremaillere” te zijn. Het station en de treinen zijn nu vooral decoratief maar helaas had ik geen tijd genoeg dit te bezoeken. Tenslotte is daar een van de oude (zomer)paleizen van de laatste monarch van Vietnam: “Bao Dai”.

TIPS:

Bij aankomst in “Dalat” wordt je opgewacht door een schare “Easyriders”. Het is een fantastische manier om dit gedeelte van Vietnam van achterop de motor te bekijken maar er zitten ook nadelen aan.

De motorrijders zijn niet goedkoop en je moet hele goede afspraken maken – welke sites je wil bezoeken, wat is inbegrepen en wat niet en betaal je ook voor de motorrijder.