Reisverhalen - Vietnam

dak to



inleiding


Het is een prachtige morgen als ik vanuit het hostel richting het stukje grond loop waar ik gisteren te horen heb gekregen bussen gaan richting Dak To. Aangenaam verrast ben ik als de bus er al staat. Ik krijg een ticket en geef de controleur m’n papiertje vol aantekeningen.

 

Terwijl zij m’n “brief’ leest waarop ik een tank, landingsbaan, monument en een heuvel heb getekend en waarachter het meisje van de receptie gisteren de Vietnamese benamingen heeft geschreven kijk ik naar haar grote gekleurde bloemenhoed en de mondkap die ze draagt die nog groter is dan haar hele onderkaak.

 

Dak To hoor ik vanachter haar “masker” waarop ik goedkeurend knik.


georganiseerde chaos


Onderweg zie ik wat meer groen dan gisteren al is het meeste rubber- en koffieplantages. In de verte kijk ik naar de kale bergpieken waarschijnlijk nog steeds het negatieve effect van de Amerikaanse bombardementen tijdens de Vietnamoorlog met “agent orange”, het ontbladeringsmiddel en napalm.

 

We hobbelen over de weg waarop zoals altijd in Vietnam een gevecht over het asfalt wordt uitgevochten.

 

De grootste is de baas; touringbussen drukken lokale bussen en vrachtwagens opzij, terwijl minibusjes de vreemdsoortige traktors geen ruimte geven waarachter karren zitten met arbeiders die tot hun kruin zijn ingepakt alsof ze naar een gemaskerd bal gaan.

 

Schooljongens in hun uniform op de fiets en scooters waarop meisjes “vastgeplakt” zitten gewapend met zonneklep, mondmasker en lange sokken en armbeschermers om maar vooral geen “bruin” kleurtje te krijgen wat een doodzonde is in dit land. Een kip waagt z’n leven om over te steken, een koe loeit en een hond blaft zo hard om boven het gezoem van al het verkeer uit te komen.

 

Stofwolken blazen over de 10 meter brede weg die ook nog ‘ns voor een vijfde is afgesloten door een lint. Niet dat dat wat uitmaakt want scooters en fietsers rijden over het nog natte asfalt heen en zigzaggen tussen de werklui door met hun grote machines.

 

Dak To: 

Gedurende de hele maand November in 1967 tijdens de Vietnamoorlog werden een aantal behoorlijke grote slagen uitgevochten tussen de Amerikanen en Zuid-Vietnamezen enerzijds en de NVA (Noord Vietnamezen) anderzijds rond de stad “Dak To” gelegen vlakbij de grens met Laos op de Centrale Hooglanden in Zuid Vietnam.

 

Het leek erop alsof de Noord Vietnamezen de Amerikanen uit de tent wilde lokken en vielen meerdere gebieden en steden aan die vlakbij de grens lagen met Laos en Cambodja om daarnaar terug te trekken als de verliezen te groot werden.

 

Er werd door de Amerikanen een grote “Search & Destroy” operatie uitgevoerd in de zomer van 1967  om de communisten te vernietigen. Tegen de herfst leek het erop alsof ze waren gevlucht om een paar maanden later terug te keren. Operatie “MacArthur” werd op touw gezet om deze nieuwe dreiging in te dammen; de gevechten die in de heuvels rond “Dak To” uitbraken kunnen tot de heftigste en bloedigste worden gerekend uit de gehele Vietnamoorlog.


een tank en een rong


De conductrice maakt duidelijk dat ik op m’n plaats van bestemming ben aangekomen en wijst op het parkje waar de bus voor stopt. Als ik nog “gedag” wil roepen zijn de deuren al dicht en zie alleen nog een roetwolk van uitlaatgassen.  

 

Het parkje is een bijeen geraapt allegaartje van “geschiedenis” van Dak To; de struiken zijn perfect bijgeknipt, het gras is groen en hier staan aan weerszijden van het oorlogsmonument twee prachtige gerestaureerde Russische tanks.

 

Als je niet beter weet ben je zelf in Rusland waar dit bijna in elke stad te bewonderen is die ooit op de nazi’s is heroverd. Ik lees de twee plaquettes die druipen van de propaganda en ook het monument is er een van heroïsche helden die een totale overwinning hebben gehaald op hun gehate tegenstanders. Het traditionele rong huis staat een verdieping lager.

 

Het is een met riet gedekt groot gemeenschappelijk huis op palen dat op deze manier beschermd was tegen aanvallen van tijgers, olifanten en andere (grote) dieren. Het is alleen open tijdens ceremoniële dagen maar door de spijlen kun je de binnenkant zien. Binnen hangen wat fotos maar ik kan niet opmaken wie deze personen zijn. Het is toch jammer dat de tanks niet op het slagveld staan maar midden in de stad.



Pinksterinvasie (slag om Dak To 1972):   

Het Pinkster offensief zoals de Amerikanen het noemde was een militaire campagne van de Noord Vietnamezen (samen met de Vietcong) tegen de Amerikanen en het Zuid Vietnamese leger t.t.v. het einde van de Vietnamoorlog. 

 

Het was de grootste invasie aan mankracht van de NVA die tot zover had plaatsgevonden en zou het grootste gedeelte van het jaar 1972 plaatsvinden (van Maart t/m Oktober). De invasie had niet tot doel Zuid Vietnam in te nemen maar zoveel mogelijk terrein te winnen en zoveel mogelijk soldaten van het Zuid Vietnamese leger (ARVN) te doden.

 

Dit om een zo voordelig mogelijke uitgangspositie te hebben tijdens de vredesonderhandelingen in Parijs die op stapel stonden. 

 

De Amerikanen wisten dondersgoed dat de NVA een aanval voorbereidde maar hadden zo’n grote invasie allerminst verwacht. De communisten vielen op drie plekken tegelijkertijd Zuid Vietnam binnen met alles wat ze hadden. In het noordoosten bij de DMZ; in Kon Tum, centrale Hooglanden om het land in tweeën te hakken en ten noordoosten van Saigon.

 

Op alle drie de fronten wonnen de Noord Vietnamezen in het begin terrein tegen een zeer hoge prijs in aantallen slachtoffers om later teruggedreven te worden door grote aantallen (Amerikaanse) luchtaanvallen en felle ARNV tegenaanvallen. De V.S. voelde zich zelfs genoodzaakt Noord Vietnam wederom grootschalig te bombarderen (Operatie “Linebacker” I en II).

 

Maar de Noord Vietnamezen haalden resultaat met hun grote gok; ze wonnen strategisch terrein waaruit ze in de toekomst beter aanvallen op Zuid Vietnam konden uitvoeren en hadden inderdaad een betere uitgangspositie verworven tijdens de conferentie in Parijs. 


de verlaten landingsbaan


Omdat ik niet weer wil afgezet worden door een motortaxi besluit ik de paar kilometer te gaan lopen richting de landingsbaan. Een prachtige wandeling door de heuvels langs de weg die leidt naar Cambodja. Voor de eerste keer in Vietnam ruik ik het gras, hoor ik de vogels en kan ik genieten van de rust en stilte.

 

Het is heuvelachtig maar makkelijk te doen en zwaai hier en daar naar wat kinderen maar ook volwassenen; het is duidelijk dat hier weinig of geen toeristen komen. Het is zo’n 5 kilometer lopen als ik de landingsbaan vindt; geheel onaangeroerd ligt deze hier in het midden van een zee van groene struiken.

 

Ook het asfalt waar waarschijnlijk ooit barakken hebben gestaan is nog daar. Voor de rest niets – geen stuk beton, geen oud ijzer, geen hut, huis of wat dan ook. Ik sta hier moederziel alleen op een verlaten stuk landingsbaan waar ooit honderden vluchten per etmaal werden uitgevoerd en heb een prachtig uitzicht op “Charlie” heuvel.

 

Het schijnt dat je nog steeds deze heuvel niet mag beklimmen vanwege het grote aantal onontplofte bommen en explosieven. Ook zouden er nog duizenden mijnen liggen neergelegd in het begin van de jaren 70. Ik loop nog een rondje en probeer mijzelf in te denken hoe het hier ooit heeft uitgezien; maar denk dat ik hiervoor een paar glazen “Saigon” bier voor nodig heb.



tips & advies (2014)


Neem bus 1: “Xe Buyt” elk half uur vanaf “Dak To” (D Nguyen Hue straat) naar “Ngoc Hoi”; duurt ongeveer een uur en kost 25.000 VND. De bus rijdt langs de landingsbaan (inclusief “Charlie” heuvel) maar ook langs het monument, tank en “rong”.

 

Er liggen zo’n 5 kilometer tussen deze twee “sites” die je ook prima kunt bewandelen op een mooie dag.


Er zijn een paar kleine terrasjes onderweg en je kunt natuurlijk eten en drinken in het stadje “Dak To” wat ik ook heb gedaan. Aan te bevelen want het is een lange dag als je (grote) stukken gaat wandelen.



Er zijn overnachtingsmogelijkheden in “Dak To” maar van prijzen en kwaliteit heb ik geen idee. 

  • Naam : “Vietram” hotel (KONTUM)

Adres : 162 Nguyen Hue

Prijs : 150.000 VND (single)

Tel.nr. : 0603869269/ 0972214949

 

Inhoud:

Dit hostel ligt vlakbij het monument van de bergstammen en bij de rivier; ander voordeeltje is dat het vlakbij de bushalte ligt met bussen die gaan naar “Dak To”. Beneden is het net zoals veel hostels – een lege receptiebalie, vele scooters en een familie die in het achterhuis leeft.

 

Het heeft drie verdiepingen vol met verschillende soorten kamers. Ik denk dat ik de goedkoopste had die er overigens prima uitzag. Het hostel bestaat al een tijdje en dat merk je aan het interieur (het heeft eigenlijk een grondige opknapbeurt nodig in stijl, decoratie maar ook in het stucken van muren etc.). De mensen waren in het begin niet echt vriendelijk, later werd dat een stuk beter.

 

Ze hielpen wel maar het gaat allemaal niet van harte terwijl ik de enige gast was. Later bleek het meisje een busticket voor m ij te hebben geboekt. De kamer is groot, een 2p bed, tafels, stoelen, TV, ventilator, kast en een ruime wc-douche. De douche is heet maar de wasbak lekt. Er is WIFI aanwezig en er is zeep, tandenborstel, shampoo en een handdoek aanwezig.

 

Er liepen wel wat kakkerlakken rond.


BESTEDINGSTIJD:

Ik zou er een dagje van maken; je bent al twee uur onderweg met openbaar vervoer en het is ook leuk om een stuk te gaan wandelen. Je loopt ongeveer een kwartier of half uur rond op de landingsbaan en misschien een half uurtje bij de tank, het monument en de “rong”.

 

TIPS:

Teken een tank en een landingsbaan met vliegtuig – vraag iemand er in het Vietnamees de juiste benaming bij te  etten en neem dit kopietje mee. Je kunt het niet missen.

 

Ik zou regenkleding meenemen (paraplu of poncho), water (maar dat kun je ook kopen). Geld alleen voor eten en drinken want alles is gratis (de “rong” is nagenoeg altijd gesloten).

 

Misschien ook leuk om een scooter te huren en zelf heen te gaan – let wel; de weg naar “Dak To” lag grotendeels open toen ik daar was.

 

De tanksite ligt midden in het centrum van “Dak To” en kun je niet missen; de landingsbaan ligt richting “Ngoi Hoi” (Cambodja grens). Vraag anders naar “Charlie” heuvel, die kent iedereen hier. Zie boven voor meer informatie.



films


"When we were soldiers" - (2002; 7,0)

De film vertelt het waargebeurde verhaal van 450 Amerikaanse soldaten die, in het begin van de Vietnam-oorlog, omsingeld werden door 2000 Noord-Vietnamese soldaten.

 

De film volgt Lt. Colonel Harold Moore, en de reporter Joseph Galloway in wat de eerste grote slag in de Vietnam-oorlog zou worden.



"Hamburger Hill" - (1987; 6,6)

Op 11 mei 1969 krijgen de soldaten van de 187ste Airborne Division de opdracht om heuvel 937, gelegen in de Ashauvallei, in te nemen.

 

Na een zeer bloedige strijd van tien dagen slagen ze in hun opdracht. Maar kort nadien komt het bevel om onmiddellijk de heuvel te ontruimen...



zie ook:




meer links:


Bolaven plateau

LAOS

Waar ooit de Vietcong en Vietminh sleepte met oorlogsmateriaal staan nu grote koffieplantages. 

Huang Shan

CHINA

Een hike op de heilige Huang Shan van de vallei naar de White Goose Ridge tempel bovenop.