Reisverhalen - Turkije

Iedereen kent het van naam van de films, van de strijd, van Heleen van Troje, Achilles maar ik heb eigenlijk nog nooit een foto gezien van wat over is van deze beroemde archeologische site.

Ik moet eerlijk bekennen dat ik niet ‘ns weet wie de strijdende partijen waren en in welke periode dit zich hebben heeft afgespeeld. De rit duurt zo’n half uurtje en ik raak aan de praat met een Japanse toerist die er zo te horen ook niet veel van afweet.

We besluiten samen de site te onderzoeken.  

Het eerste wat je ziet is het gigantische houten paard wat op de site geposteerd staat. Natuurlijk – iedereen kent het verhaal van het “Trojaanse paard” waar soldaten zich in verstopten en nadat ze binnen waren er ’s nachts uitslopen om de stad te vernielen.

Later zou ik lezen dat het “paard” onderdeel was van de befaamde “Trojaanse oorlog” en deel uitmaakte van “Troy VIIa” zoals het nu heet.

Naast het paard staat een klein huisje die gebruikt is tijdens de archeologische zoektochten die hier hebben plaatsgevonden. Ik heb gelezen dat eeuwenlang werd gedacht dat het verhaal rond “Troy” slechts een legende was, een verhaal verzonnen door “Homer” toen hij “Odyssey” schreef. In de 19e eeuw ging een Duitse archeoloog op onderzoek uit en vond wel degelijk verschillende steden van “Troy” of “Truva” op elkaar gebouwd sinds 3000 v.Chr.  

Schaalmodellen 

In het huisje zie ik schaalmodellen en lees ik ook dat de schatten (sieraden) die hij vond tijdens WWII opeens waren verdwenen om jaren later in Rusland’s Moskou opeens weer op te duiken.

De vraag is nu natuurlijk wanneer deze vondsten teruggaan naar de plaats waar ze horen. Er staat ook wat informatie te lezen over de verschillende perioden van de verschillende Troy’s en ik had geen idee dat het ook een Griekse stad en daarna zelfs een Romeinse stad is geweest.

In de “Pithos” tuin naast het “Kazi Evi” huis staan een aantal grote voorraad kelken en drainage pijpen. Er is d.m.v. pijltjes een route uitgezet in het gebied waar ooit de machtige stad heeft gestaan om je een beetje op weg te helpen in dit zeer verwarrende site waar 9 nederzettingen in verschillende tijden hebben gestaan. Het eerste wat opvalt is dat er eigenlijk niets meer “echt” overeind staat – het zijn stukken muur, funderingen en heel veel bordjes waar nummers van Troje opstaan.

Troje 2: 

Er valt te lezen (en jammer genoeg niet te zien) dat stenen behoren tot de buitenmuren van Troy IV en waar ooit een tempel heeft gestaan uit Troy II. Een namaak muurtje van fortificaties uit Troy II/III en een pad dat geleid zou moeten hebben naar Troy II. Je wandelt erdoorheen en probeert je er iets bij voor te stellen maar met deze ruïnes is dat wel erg moeilijk. Je hebt beelden van de film op je netvlies maar ziet er niets of zeer weinig van terug.

Alleen het “Odeon” is in redelijke staat maar dit is van de Romeinse tijd. 

En binnen afzienbare tijd ben je aan het einde van het looppad en dus terug waar je bent begonnen.

Het is een klein stukje lopen naar waar drie sites naast elkaar liggen; het Archeologisch museum laten we zitten maar gaan wel naar het “militaire” museum wat ernaast ligt aan het water van de Dardanellen. We nemen een kijkje in het gebouw waar prachtige foto’s te zien zijn van oud Kanaccale.

Buiten staan grote kanonnen die gebruikt zijn tijdens de Gallipolli campagne in WWI en we bezoeken de replica van de mijnenlegger “Nurat”. Het verhaal gaat dat toen de Geallieerden de straat hadden schoongeveegd van Turkse mijnen, deze terug ging het water op om ’s nachts nieuwe mijnen te leggen. Drie Engelse schepen zouden hierdoor gezonken zijn.

Op de achtergrond van het militaire complex ligt het “Cimenlek” kasteel wat gebouwd tijdens “Mehmet” de veroveraar z’n tijd. Ik wandel terug naar m’n hostel, relax wat en plan m’n reis voor morgen.