Bezienswaardigheden - Thailand

“Het Historische Park”:

Het Historisch Park Ayutthaya in Ayutthaya omvat de oude hoofdstad Ayutthaya van het Koninkrijk Ayutthaya en heeft meer dan 400 tempels. Ayutthaya werd in 1991 door UNESCO tot werelderfgoed verklaard. Eeuwenoude tempels (zogenaamde "wat") en paleizen liggen verspreid in de omgeving van Ayutthaya. Een van de meest belangrijke is de Wat Phra Sri Sanphet.

Deze koninklijke tempel, gebouwd in 1448 en twee keer gerestaureerd, stond binnen de muren van het oude Koninklijk Paleis. De tempel wordt bewaakt door drie chedis. Van het koninklijk paleis zelf is niets meer over. Ten zuiden van de tempel ligt het modernere Viharn Phra Mongkol Bopit. Dit complex herbergt een van de grootste bronzen Boeddhabeelden van Thailand.

Hier vlakbij, aan de rand van het Phra Ram Park, ligt de Wat Phra Ram tempel, gebouwd in 1369 door Koning Ramesuen. In het park liggen ook de ruïnetempels van Wat Phra Mahathat, daterend uit 1374. De Wat Ratchaburana, gelegen ten noorden van de Wat Phra Mahathat, stamt uit de 15e eeuw. Dit is de tempel waar in de tuin een Boeddhagezicht totaal is omvangen door stronken van een boom.

Ook liggen op loopafstand het Nationaal Museum Chao Sam Phraya en het in de 19e eeuw herbouwde Chandra Kasem-paleis. Een van Ayutthaya’s best bewaarde tempels is de Wat Na Phra Meru, gelegen op de noordoever van de Lop Buri rivier. Aan de oostelijke oever van de Pasak ligt de Wat Phanan Choeng, met een 19m hoog Boeddhabeeld, stammend uit de 14e eeuw.

“De olifanten-kraal”:

In de gouden tijden van “Ayuttaya” werden voorraden olifanten elk jaar aangevuld met een nieuwe “lading”.

Groepen wilde olifanten werden een complex ingejaagd gemaakt van grote dikke houten palen,  die op 45 graden de grond zijn ingestoken, waar ze later als lastdier of oorlogsmachine konden worden gebruikt.

Deze “kraal” ligt zo’n 4km van het centrum van de stad af en geeft een goede indruk hoe dit in z’n werk is gegaan. De koning had een speciale plek op een verhoging om de boel in de gaten te houden. De laatste gevangenen werden hier in 1903 ingejaagd. 

Andere bezienswaardigheden:

• Het “Bang Pa-In” paleis is een zomerpaleis gelegen op ongeveer 20 kilometer ten zuidwesten van Ayutthaya.

In 1376 nam hij het koninkrijk Sukhothai over. Aan het einde van de 14e eeuw werd Ayutthaya beschouwd als sterkste mogendheid van Zuidoost-Azië, maar het miste de mankracht om de regio te beheersen.

In het laatste jaar van zijn leven had Ramathibodi Angkor veroverd gedurende de eerste van vele succesvolle Thaise aanvallen op de hoofdstad van het Khmer-rijk.

Deze politiek was erop gericht om Siams oostelijke grens veilig te stellen door Vietnamese uitbreiding naar Khmer-territorium tegen te gaan. De verzwakte Khmer lieten zich soms overheersen door Ayutthaya, maar nooit definitief. Thaise troepen moesten vaak weg om opstanden te onderdrukken in Sukhothai of om campagne te voeren tegen Chiang Mai, waar stug weerstand werd geboden tegen Ayutthaya's uitbreiding. 

Siam is geboren

Uiteindelijk onderwierp Ayutthaya al het gebied dat ooit aan Sukhothai had toebehoord.

Gedurende de volgende vier eeuwen groeide het land tot de natie Siam, die ruwweg het grondgebied van het moderne Thailand besloeg, met uitzondering van het koninkrijk Lanna in Noord-Thailand. 

Ayutthaya was buitenlandse handelaren gunstig gezind, eerst Chinezen, Indiërs, Japanners en Perzen, later Portugezen, Spanjaarden, Nederlanders (de VOC), Britten en Fransen, en stond hen toe vestigingen buiten de stadsmuren te bouwen.

Op haar hoogtepunt had Ayutthaya ruim een miljoen inwoners: de stad werd qua grootte en welvaart vergeleken met Parijs door de ambassadeurs van zonnekoning Lodewijk XIV. Met de val en verwoesting van de stad in 1767 door de Birmezen kwam er een eind aan dit koninkrijk. 

De eerste Europeanen arriveren

In 1511 ontving Ayutthaya een diplomatieke missie uit Portugal, die eerder dat jaar Malakka hadden veroverd. Dit waren waarschijnlijk de eerste Europeanen in het land. Vijf jaar later sloten Ayutthaya en Portugal een verdrag dat de Portugezen toestemming gaf om handel te drijven in het koninkrijk. Een soortgelijk verdrag in 1592 gaf de Nederlanders een bevoorrechte positie in de rijsthandel.

In 1604 ging de VOC namens Nederland betrekkingen met Thailand aan. Buitenlanders werden hartelijk verwelkomd aan het hof van koning Narai (1657-1688), een kosmopolitisch leider die desondanks wantrouwig stond tegenover buitenlandse invloed. 

Tijdens zijn bewind werden handelsbanden gesmeed met Japan. Nederlandse en Engelse compagnieën vestigden factorijen, en Thaise diplomatieke missies werden naar Parijs en Den Haag gestuurd.

Door banden met diverse landen te onderhouden kon het Thaise hof de Nederlanders uitspelen tegen de Engelsen en de Fransen tegen de Nederlanders, om zo te voorkomen dat één buitenlandse mogendheid te veel macht zou krijgen.

Nederlandse aanwezigheid

In 1664 gebruikten de Nederlanders geweld om een verdrag af te dwingen dat extraterritoriale rechten gaf naast vrijere handel. Franse ingenieurs construeerden fortificaties voor de Thais en bouwden een nieuw paleis voor Narai in Lopburi.

De Franse aanwezigheid die door Phaulkon werd aangemoedigd leidde tot afgunst en wantrouwen bij de Thaise adel en de Boeddhistische leiding. Toen het gerucht rondging dat Narai op sterven lag doodde een generaal, Phetracha, de kroonprins, die een christen was, en bracht ook Phaulkon ter dood samen met een aantal missionarissen.

De aankomst van Engelse oorlogsschepen leidde tot een bloedbad onder Europeanen. Phetracha (1688-1693) greep de troon, wees de overgebleven buitenlanders uit en er begon een periode van 150 jaar waarin de Thais zich bewust isoleerden van contacten met het Westen. 

De Gouden Eeuw

De "Gouden Eeuw" van Ayutthaya was in het tweede kwart van de 18e eeuw, na een bloedige periode van dynastieke strijd, een relatief vredige tijd waarin kunst, literatuur en studie floreerden. Ayutthaya bleef concurreren met Vietnam over Cambodja, maar een grotere dreiging kwam vanuit Birma,.

In 1765 werd Siam binnengevallen door twee Birmese legers (de zoveelste inval door het machtige buurland) die optrokken naar Ayutthaya. Het enige verzet van betekenis vond plaats bij het plaatsje Bang Rajan. Na een beleg van vele maanden viel Ayutthaya in 1767 en werd volledig verwoest, wat het einde betekende van dit trotse koninkrijk.  

Voordat het einde kwam was de militaire commandant Taksin met zijn troepen aan de naderende ondergang ontsnapt. Hij zou Siam uit zijn as laten herrijzen, groter en sterker dan tevoren. Het land verbrokkelde en er werd een nieuwe hoofdstad zuidelijker gebouwd. De Birmese verlieten de stad weer en de stad ontwikkelde zich verder als provinciestad.