Boekarest

Bezienswaardigheden - Roemenië

HOME / Roemenië / Roemenië bezienswaardigheden

inleiding

Boekarest is de hoofdstad van Roemenië alsmede de grootste stad van het land en het industriële en commerciële centrum van het land. Daarnaast is het een van de belangrijkste verkeersknooppunten van Oost-Europa. De stad die net als “Rome” gebouwd is op zeven heuvels, is voor Europese begrippen geen oude stad.

De eerste vermelding stamt uit het jaar 1459 maar we weten dat mensen al veel eerder op deze plek woonden. Boekarest heeft zich daarna razendsnel ontwikkeld en ze werd in 1862 de hoofdstad van het verenigde Roemenië.

Tussen de wereldoorlogen in werd de stad ook weleens het “Klein Parijs” genoemd naar zijn prachtige architectuur. Ook de bevolking nam sterk toe – deels door urbanisatie, deels doordat socialistisch dictator Ceasescu abortus en contraceptie verboden had. Na aardbevingen, bombardementen en de constructie van socialistische grootheidswaan werd de ooit zo mooie stad tot bijna “dood’ verklaard. Sindsdien krabbelt de stad uit het dal en is er weer economische en culture bloei te zien.

Door al die grote veranderingen heeft de hoofdstad een scala aan verschillende bezienswaardigheden. Zo kun je naast voldoende dingen die je elders in de grote stad mag verwachten ervaren maar mag een bezoek aan het plein waar de Revolutie uitbrak niet ontbreken. Ook een bezoek aan het een-na-grootste-gebouw ter wereld, de nageaapte “Arch de Triomph” en “Champs-Elysees” en een bezoek aan de historische stad zijn “must-see’s”.

highlights

Paleis van het Volk (Parlement paleis):

Het “Paleis van het Volk”, sinds 2004 het Parlementsgebouw, ligt op een heuvel in Boekarest en is zo groot dat het eigenlijk niet te missen is – het is het meest opvallende bouwwerk wat in opdracht van dictator Ceasescu is gebouwd.

Het kostte meer dan 3,3 biljoen euro, is het grootste gebouw van Europa en het een-na-grootste gebouw van de wereld. De dictator Ceausescu gaf in 1984 opdracht het te bouwen, na een aardbeving, door tientallen historische stadswijken niet te restaureren maar te verwijderen.

Omdat het nog niet klaar was toen hij geëxecuteerd werd in 1989 heeft hij er nooit in kunnen wonen en/of speeches kunnen geven van het immense balkon. Het “monster” heeft 12 verdiepingen waarvan 4 onder de grond en binnen bevinden zich 2000 zalen en kamers.

Omdat het Parlement er tegenwoordig in “huist” zijn veel zaken m.b.t. het gebouw en z’n faciliteiten nog steeds onhelder – momenteel worden deze nog steeds als “staatsgeheim” betiteld waardoor talloze “legendes” konden ontstaan over het paleis van de ex dictator. Zie ook museum (hieronder).

Plein van de Revolutie

Het was hier – op het balkon van het gebouw Centraal Comité of the Communist Party building - dat op een winterse dag op 21 December 1989 de oud dictator Ceasescu z’n laatste speech hield onophoudelijk onderbroken door gejoel uit het publiek.

Hij moest “vluchten” met een helikopter terwijl z’n bevolking werd neergemaaid door de gehate Securitate (veiligheidsdienst) en werd later alsnog “gepakt”. Het gebouw van de veiligheidsdienst dat ernaast gelegen is na de Revolutie vernield is door betogers.

Nu zijn er, naast de kogelgaten van die bewuste middag, alleen nog plaquettes te zien en een afschuwelijke obelisk die dient als herinneringsteken. Aan de andere kant van het grote plein is het statige “Hilton” hotel gelegen (Athenee Palace Hilton) waar in WWII hoge officieren van het “Duitse” en “Geallieerde” kamp zich huisvesten.

Tijdens het Communistische bewind waren hoge partijleiders hier kind aan huis tezamen met “dure” prostituees veelal werkzaam bij de “Securitate”.

“de historische stad”:

Ingeperst tussen de “hoofdstraat Calea Victorlieii en Piata Unirii ligt de oude historische stad – ook wel “Lipscani” kwartier genoemd - tenminste wat er nog van over is. In de 15de eeuw n.C. begon de stad te groeien rondom “the old princely” hof waar nu alleen nog een ruïne van over is.

Eerst woonden hier alleen wat vakman lieden en handelaren wat je nog kunt aflezen in de namen van de straatjes, pas toen vorst van “Walachije”, Vlad Tepes hier kwam en de stad fortificeerde, kwam de stad in “swung” en begon het te groeien.

Het is jammer dat de binnenstad het zwaar te verduren had tijdens een aardbeving tijdens de 18^e eeuw. De straatjes staan nu vol met terrassen en je kunt een kijkje nemen in de prachtige kleine Stavropoles kerk met z’n romantische binnentuin.

Vergeet geen kijkje te nemen onder de glazen overkapping vlakbij Calea Victorlieii waar je op z’n Turks een sheisha kunt roken en Turkse thee en koffie kunt bestellen.

Andere bezienswaardigheden:

B-dul Unirii, Soseaua Kiseleff, Cismigiu garden.

Geschiedenis - boekarest

De reden waarom Boekarest pas zo laat zich ontwikkelde als stad lag waarschijnlijk in het feit dat het gebied grotendeels bedekt was met dichte bossen. Wel hadden de Daciers er sinds 70 v.C. diverse kleine nederzettingen die handel dreven met o.a. de Romeinen.

De stad zou vernoemd zijn naar de herder “Bucur”. Aangezien Boekarest nooit deel heeft uitgemaakt van het Romeinse Rijk wordt aangenomen dat de plaatselijke bevolking pas na de terugtrekking van de Romeinen zich hebben geromaniseerd.

De echte geschiedenis van de stad begint pas laat in de Middeleeuwen. De Walachijnse prins Vlad Tepes zou Boekarest hebben gekozen als residentie en er een citadel gebouwd hebben; zeker is dat de stad al snel uitverkorene werd om als zomerresidentie van het hof te dienen. In het jaar 1476 werd de stad geplunderd door de Moldavische prins Stefan cel Mare (“de Grote”) en ruim een jaar erna platgebrand door de Turken.

Na de wederopbouw groeide de stad snel en nam de welvaart toe. In 1698 maakte prins Constantin Brancoveaunu Boekarest z’n hoofdstad. Tijdens de 18e eeuw was Boekarest meerdere malen onderwerp van conflicten tussen grootmachten Rusland, Oostenrijk en het Ottomaanse Rijk. Bij de oprichting van het land Roemenië in 1861 werd Boekarest dan eindelijk de hoofdstad en groeide de bevolking sterk.

De extravagante architectuur en het mondaine leven gaven de stad begin 20ste eeuw de bijnaam “het Parijs van het Oosten” maar het verschil in arm en rijk was groot.

WW1 en WW2:

Op 6 December 1916 werd de stad door Duitse troepen bezet tijdens WWI en werden de hoofdstedelijke functies verplaatst naar “Iasi” in het noorden.

Twee jaar later, in November 1918 werd zij bevrijd. Toen Roemenië tijdens WWII noodgedwongen zich aansloot bij de “As” leed zij hevig onder Amerikaanse en Britse bombardementen alsmede een grote aardbeving die de stad in ’40 schokte.

Ook werd zij in 1944, toen zij van kant gewisseld, door de nazi’s gebombardeerd – als wraakactie. Het vooroorlogse Boekarest was al grotendeels verwoest. Op 18 November 1945, de koninklijke feestdag, sloegen communisten monarchistische demonstraties neer.

Tijdperk Ceausescu

Onder het bewind van socialistisch dictator Nicolae Ceausescu werd het nog bestaande historische deel van de stad grotendeels verwoest; deels door een aardbeving kreeg de toenmalige president de kans vele oude wijken van de stad plat te walsen om plaats te maken voor z’n megalomane socialistische gebouwen en andere ideeën; er kwam een brede boulevard die leidde naar het nog grotere “Paleis van het Volk”.

Op 21 December 1989 gaf de dictator z’n laatste speech vanaf het balkon van het “Centrale Comité van het Communistische Parlementsgebouw” op het nu gelegen “Plein van de Revolutie” – een paar dagen later zou hij “en public” geëxecuteerd worden. De stad was mentaal en lichamelijk op sterven na dood.

Sinds het jaar 2000 heeft de verbeterde economische situatie van het land het mogelijk gemaakt Boekarest te moderniseren en zijn vele historische stadsdelen in hun oude glorie hersteld.

In 2007 werd Roemenië dan eindelijk toegelaten in de EU wat voor een nieuwe “boost” zorgde. Twee jaar later toen ook hier de crisis van zich deed gelden zakte het vertrouwen, net als elders in de nieuwe lidstaten, weer deels in. Boekarest klimt langzaam maar zeker uit het dal.

>> Lees hier de gehele Roemeense GESCHIEDENIS

boekarest - tips en advies (2004 en 2013)

Er zijn verschillende trein- en busstations in de hoofdstad waarvan treinstation “Gare du Nord” de meest gebruikte en grootste is. Hiervandaan gaan treinen naar “Suceava”, “Brasov” alsmede “Constanta”. Met de bus ben ik aangekomen op het kleine station “Gare Militari” zo’n 6 kilometer ten westen van het centrum.

Het kostte mij 6,30 Lei om met een lokale bus naar het centrum te reizen. Ook is Boekarest de enige stad waar een metro rijd – zeer handig want de stad is groter dan je denkt – een enkeltje kost 2 euro. Een van de haltes is bij het “Gare du Nord”.

Boekarest - Brasov: er gaan frequent treinen vanaf de hoofdstad naar Brasov – de duur is zo’n 2,5 uur en de kosten 40 Lei (2010).

Boekarest - Constanta: De reis naar de Zwarte Zee stad duurt 3 uur, een enkeltje kost rond de 59 Lei en de treinen gaan geregeld. Er gaan er zeker om 07:15, 08:30 en 10:15. Maar je kunt ook met de bus direct richting “Mangalia” (op weg naar Vama Veche) – met “Sir Trans” (het kantoortje is gevestigd tegenover het Centrale busstation of Boldovin busstation (nabij Gare du Nord)) – als je tenminste 6 uur van tevoren boekt kun je 50 Lei mee. De rit duurt 4,5 uur.

Er gaan er minstens 4 per dag en zeker eentje om 8:30 – enige vervelende is dat je in Constanta moet overstappen.

Naam : Nationaal Village museum

Adres : Sos Kiseleff 28-30

Prijs : 6 Lei (2010)

Tijd : 09:00 – 17:00/19:00

Inhoud:

Aan de oevers van het “Herastrau” meer gelegen en naast het park met dezelfde naam ligt dit prachtige “dorpsmuseum”. Hier kun je in de open lucht talloze molens, kerken, huizen en windmolens zien vanuit het gehele platteland van Roemenië.

Het zijn dus geen namaak gebouwen maar zijn herplaatst om ze te “bewaren” voor het nageslacht. Gebouwd in 1936 op “Koninklijk” verzoek is dit een van de oudste openlucht musea en het is in het bijzonder leuk voor families met kleine kinderen en stelletjes.

Naam : Paleis van het Volk (Parlement paleis)

Adres : Palatul Parlementului

Prijs : 25 Lei (1 uur tour), 35 Lei (1,5 uur) of 45 Lei (2 uur) – fotograferen is 30 Lei extra

Tijd : 11: :00 – 15:00

Website: https://www.cdep.ro/

Inhoud:

Een bezoek aan het paleis van ex dictator “Ceasescu” is een must als je Boekarest bezoekt. Je kunt het alleen bezoeken door deel te nemen aan een “tour” wat het minder leuk maakt maar daarentegen krijg je wel heel veel informatie mee. Je krijgt een indruk hoe enorm de grootheidswaan van de man was die het volk liet verhongeren door zelf in weelde te leven.

Zalen van marmer en “mahonie” houten deuren, congreszalen zo groot als kleine stadions, kroonluchters zo kostbaar als goud en gordijnen zo groot en zwaar dat er honderden mensen onder kunnen liggen. Het gebouw is in stijl en klasse opgebouwd maar zonder meubelen en veel wit marmer behoorlijk steriel. Je wordt meegenomen door congreszalen en gigantische vetrekken waar de communistische partij zijn nieuwe plannen ontvouwde. Aan het eind van de tour mag je even vanaf het balkon naar een ander project van de ex dictator kijken – z’n halve meter bredere “Champ Elysees” waarvoor wederom talloze woonblokken van “gewone” arbeiders moesten wijken.

Er doen heel veel verhalen de ronde over het “Paleis” – sommige waar, van sommige weten we niet of het waar is omdat het “staatsgeheim” is: waar is dat er onder het gebouw een nucleaire bunker is gebouwd waar 3000 leden van “Ceausescu’s” staf konden schuilen. Ook is waar dat ongeveer 1/6 van de stad is verwoest om dit project mogelijk te maken en dat deze tour je zo’n 5% van het gebouw laat zien.

Niet duidelijk is of onder de stad Boekarest tunnels liggen die vanuit het paleis te bereiken zijn en als vluchttunnel zijn ingericht. Een tour is zeker de moeite waard – maak een reservering vroeg in de morgen of de vorige dag. De standaardtour is om 13:00 ’s middags.

Bij de duurdere tours krijg je een kijkje op de bovenverdieping en bij de duurste krijg je iets te zien van de kelders van het gebouw. Ze zijn verschrikkelijk streng met de fotografie en je gaat bij binnenkomst (alsmede je tas) door een metaaldetector. Vergeet je paspoort niet mee te nemen – deze wordt ingenomen en krijg je na je bezoek weer terug.

Naast het feit dat je in de stad (bijna) alles kunt eten wat je maar wenst maak ik toch een paar uitzonderingen; de bistro is leuk en is het jammer dat dit niet door meer mensen onderkend wordt – het ligt centraal op de “B-dul Regina Elisabeta” vlakbij “MacDonalds” en je kunt hier voor 4,50 Lei een halve liter “Skol” krijgen en traditionele Roemeense maaltijden voor een redelijke prijs (rond de 15 Lei).

Vraag wel eerst even wat ze hebben want ze hebben niet altijd alles. Er zijn overigens twee vestigingen op 100 meter van elkaar verwijdert.

Je kunt op stand drinken op het leuke bijna romantische en rustige “terras” van de boekenwinkel “Humanitas” bij “Piata Amzei” of bij de andere “Piata Revolutiei” maar ook ben je aan je stand verplicht tenminste een keer een borrel te drinken op een van de tientallen terrasjes in de historische stad.

Tenslotte kan ik je aanraden (zeker als je van een Turkse bazaar houd) een koffie, Turkse thee of seisha te roken onder “glazen overkapping” tegenover het “Centrale Politiebureau” in het centrum.

Naam : Hostel Cozyness

Adres : Domnita Anastasia nr 15, 6e etage

Prijs : 45 Lei (slaapzaal voor 6 of 8 personen – gemixd)

Inhoud:

Dit zeer populaire, maar niet in m’n reisgids staande hostel, ligt zeer centraal gelegen tussen de historische stad van Boekarest en het “Paleis van het Volk” op loopafstand van “Piata Revolutiei” en “Calea Victoriei”. Het heeft een fantastische staf die elke minuut voor je klaar staat en een misschien nog wel positievere ingesteld manager “Marius”. Het is er brandschoon, er worden talloze tours geregeld en je kunt van alles krijgen.

Zo is er dagelijks een schone handdoek, gratis drank (als je geluk hebt), gratis internet, gratis stadsmap, gratis fietsen, gratis wandeltocht, gratis WIFI, gratis printen en mag je alles pakken uit de keuken wat aangeboden staat (en dat is best veel). Er is een keuken, een zeer gezellige huis (zit)kamer maar helaas maar twee wc-douches aanwezig (te weinig als het hostel vol is, wat vaak gebeurt). In elke kamer (en in de huiskamer) is AC en er zijn kluisjes.

Tenslotte is er mogelijkheid tot wassen (9 Lei voor een kg) en krijg je de combinatie mee van de deur zodat je niet elke keer hoeft aan te bellen. Ik heb vernomen dat ze snel gaan verhuizen naar nog een betere locatie. Een nadeel – alles gaat via het boekingssysteem dus even vragen aan gasten of ze wellicht nog een dagje willen blijven is er niet bij.

Om die reden werd mij om 16:00 ’s middags de deur gewezen (personeel komt pas om 10:00 aan – toen ik al weg was) – er werd wel een ander hostel gebeld maar vind het niet echt service van de zaak zeg maar.

Naam : Hostel The Doors

Adres : Olimpului str. 13

Prijs : 49,50 Lei (slaapzaal voor 4 personen)

Inhoud:

Dit hostel ligt een stukje buiten het centrum in een woonwijk maar op loopafstand van het paleis en de historische stad. Het is een oud op zichzelf staand pand wat het een rustieke sfeer geeft. Voor is een grote tuin (theetuin) waar je op “oosterse” kussens kunt plaatsnemen, op houten banken of in een hangmat. Er is een “relax” hoek, een computerhoekje, drie wc’s alsmede 3 douches (waarvan 2 in een ruimte).

Ook is er een keuken en een wastafel tussen de twee verdiepingen (op de trap). Het personeel is vriendelijk en behulpzaam en er zijn verschillende slaapzalen (groottes) aanwezig. WIFI is gratis maar voor een handdoek of wasmachine moet je betalen (12 Lei). Een ander nadeel is de voor mij vreselijke muziek in de theetuin.

De stad is vooral zeer interessant als je geïnteresseerd bent in historie – het heeft een oude historische stad maar andere (Oost)Europese steden (denk aan Budapest, Vilnius, Wenen en bijvoorbeeld Warschau) zijn daarin een stuk interessanter.

Maar voor geschiedenisfreaks heeft deze stad iets speciaals – en dat is het Ceasescu era. Naast het immense paleis kun je de dag herleven dat de ommekeer betekende en de kogelgaten zien in de muren van de slachtoffers.

Je kunt het verschil zien in de villa’s en huizen waar de Communistische “officials“ in leefden en het is tegenwoordig even zoeken maar ook de huizen (lees: wijken) waar de arbeiders in woonden. D.m.v. “youtube” en andere websites kun je zien waar dit alles heeft plaatsgevonden.