Reisverhalen - Portugal

"Coimbra" (en "Conimbriga")



inleiding


We zijn van Tomar met de trein in Coimbra aangekomen en bussen even later naar de stadscamping die aan de rand van de stad ligt.

 

Het is niet echt wat je wilt zien – een grote snelweg, bijna geen schaduw en een stel moderne gebouwen maar het zwembad ligt er prima bij.

 

We zetten onze tent op en slenteren op onze slippers naar twee ligstoelen die rond het zwembad staan en openen stiekem onze liter “Hollanda” bierflessen.

 

Het is prachtig weer en we genieten van onze “vakantie”. Ik zet later nog wat muziek op totdat we teruggaan naar ons kamp waar we thee zetten. Na onze maaltijd gaan we richting onze tent.


"huis der fonteinen"


De volgende dag nemen we de stadsbus naar het centrum. We mogen in een cafe op de hoek onze grote tassen neerzetten voor een paar uur en snellen terug voor de bus die ons naar de ruïnes van “Conimbriga” brengt.

 

We moeten even wachten met een Italiaans koppel voor de deur voordat we vier euro elk moeten betalen voor het museum wat we gaan skippen en de ruïnes zelf. Verderop nog even eens kaartje laten zien en dan zien we de columns al, de pilaren in de verte en een groot overdekt terrein waar waarschijnlijk de mooiste stukken staan.

 

Eerst twee stukken mozaïek die nog in prima conditie zijn en een stukje weg wat de originele weg is tussen Romeins “Braga” en “Lissabon”. De weg is zoals de meeste Romeinse wegen precies 4 meter breed.  

 

Dan lopen we naar het overkapte gedeelte wat “het huis der Fonteinen” heet; in het midden zien we een waterplas in een siervorm waar hoogstwaarschijnlijk de fonteinen hebben ingestaan. In de bakken ernaast planten en dan een plateau eromheen vol met perfecte mozaïekvloeren m.b.t. de jacht, portretten en van alles nog wat. Om de vloer heen staan allemaal nog stukken pilaar die prachtig afsteken.

 

We lopen tussen twee verschrikkelijke dikke muren heen waar ooit een poort heeft gezeten; we zien de opening nog waar het grote ijzeren hek heeft gezeten. De muren zijn echt superdik – zo’n 4 meter en deze is dwars door de oude vestingstad heen, zo bang waren ze voor de omliggende stammen die steeds aanvallen uitvoerde op deze Romeinse stad.



fresco's


Aan de andere kant van de grote muur ruïnes van een heel groot huis; de villa van de heer “Cantaber” die hoogstwaarschijnlijk zeer belangrijk was als we zo zijn huis zien. We wandelen verder en komen bij een grote open ruimte met witte tegels. Er zijn drie witte pilaren teruggezet waar ooit het forum was gevestigd; het belangrijkste plein van de stad.

 

Nu ziet het er een beetje vreemd uit eigenlijk met die witte tegels.

 

We laten het voor wat het is, lopen langs wat “gewoon-huis-ruïnes” en lopen via een open gedeelte waar ze nodig moeten snoeien naar de baden. Een groot bad en daarna wat witte muren die wederom niet echt passen naar mijn gevoel.

 

We horen een horde kinderen aankomen en we versnellen iets naar het einde van de tour en gaan dan onder een grote vijgenboom zitten en halen onze yoghurt tevoorschijn en eten een broodje. Ik vind in de container een stuk karton en schrijf er met dikke zwarte letters “Coimbra” op omdat het nog vroeg is en we eigenlijk snel terug willen.


liftend en bussend


Er is een behoorlijke grote snelweg vlakbij de ruïnes en we gaan op de kruising staan waar behoorlijk wat auto’s langs razen. Niemand stopt, totdat we bijna de moed hadden opgegeven.

 

We hebben er een uur gestaan maar rijden nu rechtstreeks terug met een zakenman die redelijk goed Engels spreekt naar het centrum van Coimbra.

 

Daar aangekomen lopen we direct door naar het toeristenbureau waar de computer voorde bussen nog steeds niet werkt. Dat schiet dus niet op; we snellen terug naar het café, halen onze tassen op en lopen met onze tassen naar het busstation dat moeilijk vindbaar is omdat de ingang meer op een garagedeur lijkt dan op de ingang van een busstation.

 

De bus schijnt over een half uurtje te gaan. Later stappen we uit in Castello Branco, een oud busstation midden in de oude stad. Het is druk met mensen en ik stap de wachtruimte in wat meer lijkt op een garage met pisstank en een paar oude stoelen op een ijzeren balk vastgemaakt. We gaan in de rij staan voor een glazenraampje. Eindelijk bij het raampje aangekomen moet ik mijn hoofd naar beneden houden om haar te zien achter het glas.

 

Ze spreekt een beetje Engels en ik vraag haar de bus naar “Idanha-a-Velha” waarop ze antwoord dat we de bus moeten nemen naar Idanha Nova en dan direct door naar “Idanha a Velha”.  

 

Even later zitten we in een volle bus naar “Idanha Nova” wat gesticht is nadat de grote plaag de andere stad had uitgedund tot een minimum en de rest gevlucht was. Toen de paar terugkwamen stichtten ze deze stad. We gaan door allemaal kleine dorpjes en komen na een uurtje aan bij een nieuw busstation in een nieuwbouwwijk in Idanha Nova.

 

Direct overstappen en een kwartier later rijdt de bus aanmerkelijk leger richting “Idanha –a-Vela” wederom over lege wegen door wat kleine dorpjes om bij het laatste dorp iedereen op ons na eruit te laten. Het lijkt wel of we in een tijdmachine hebben gezeten – dit is “Idanha-a-Vela”!



tips & advies (2011)


Er zijn twee treinstations in Coimbra – “Coimbra A” en “Coimbra Parque” die aan weerszijden van het centrum (noord en zuid) beiden aan de rivier “Mondego”. Ongeveer een kilometer ten noordwesten van het centrum ligt het busstation van de stad.

 

Als je een bus naar “Conimbriga’ wilt nemen schijnt deze (ook) te stoppen vlakbij het postkantoor op de doorgaande weg naar het grote busstation (Avenida Fernao de Magalhaes”) – deze bus stopt zeker tegenover treinstation terminal A bij Avenida Emidio Navarro.

 

Coimbra – Conimbriga: er gaat een busje elk half uur – kosten 2 euro – duur zo’n 30 minuten.

 

Coimbra – Castello Branco: bus 3x per dag gaat er een bus (waarschijnlijk richting Guarda) – de duur is 2 uur.


Naam : camping “Municipal de Coimbra

Prijs : € 8,50 (persoon en tent)

 

Inhoud:

Deze camping ligt een behoorlijk stuk bij het centrum vandaan (4 km) en is gebouwd op grote platforms (terrassen) uitkijkend op een grote snelweg. Fijn als je met de auto of motor bent – niet zo fijn als je terug moet naar het centrum en wilt genieten van een rustige boscamping.

 

De faciliteiten zijn daarentegen bijzonder – er is pedicure, fitness, massage, een groot restaurant, een winkel en een heel behoorlijk groot zwembad. Er is geen WIFI. De bus stop is voor de camping (bus 38 gaat het centrum) en er is ook een grote supermarkt vlakbij.

 

Deze vertrekt in het centrum bij “Avenida Emidio Navarro” (tegenover het informatiecentrum). Het personeel zou iets vriendelijker mogen zijn. Gelet op de jonge boomaanplant zijn er nog niet veel schaduwplaatsen. Er zijn voldoende sanitaire gebouwen en deze zijn groot en ruim. Ook zijn er speciale afwasplekken, met barbecue.



zie ook:



meer links:


Volubilis

MAROKKO

Volubilis getuigt van stedelijke ontwikkeling en romanisering aan de grenzen van het Romeinse Rijk.

Knossos

GRIEKENLAND

Niet ver van hoofdstad Heraklion op Kreta liggen de zeer antieke opgravingen van Knossos.