Reisverhalen - Nepal

De regen kwam opeens met bakken uit de hemel en m’n chauffeur, al m’n spullen en ik kwamen zeiknat aan in het nietige Sauraka.

Ik checkte in m’n beoogde hostel in, at wat bij een klein eethuisje en wandelde –nog steeds in de regen- naar het informatiecentrum voor meer info m.b.t. het nationale park.

Een modderig geheel

’s Middags klaarde het op en wandelde ik door het dorp wat niet meer beslaat dan een paar modderige straatjes en een hoofdstraat. Ik maakte kennis met de huisneushoorn die hier vrij rondloopt.

Deze is hier als wees gekomen en wordt door de lokale bevolking opgevoed voor zover dat mogelijk is. Hij pikt dingen van de markt en elke staleigenaar kent hem en sist hem weg als hij aan komt lopen en probeert spullen te pikken van de kraam.

Ook ik pak hem beet en voel de schilden en schubben van z’n huid verschuiven – een opmerkelijk en uniek verschijnsel aan dit prehistorische dier. Natuurlijk ben ik wel op m’n hoede maar de toch al vergroeide neushoornbaby laat het allemaal toe. Ik ben benieuwd wat ze met hem aan moeten als hij echt volwassen is en eigenlijk levensgevaarlijk in een dorp als dit. Ik zit nog even op het terras, geniet van het prachtige weer en ga daarna terug naar m’n lodge waar ik m’n tas herpak voor morgen.

De dierenpopulatie groeit

Mensen werden elders opgevangen en sinds die tijd is het dierenrijk explosief gestegen. Zo zou de neushoornaantallen gegroeid zijn tot over de 600 en de Bengaalse tijger tot over de 100. In 1984 werd het park uitgeroepen als werelderfgoed en kan het park worden gerekend tot een van de meest diverse in Azië rijk aan unieke flora en fauna.     

We beginnen onze wandeltocht – met een gids voor mij en eentje achter mij – door het oerwoud van Nepal. Best eng om zo zonder iets te wandelen tussen bomen en struiken door waar een tijger, luipaard, olifant of (slot) beer uit zou kunnen schieten. Het struikgewas is hoog en helaas zien we weinig grote dieren. Chitwan heeft heel veel water (en dus ook veel –malaria- muggen) en we komen aan bij een stuk rivier waar we al snel een aantal krokodillen spotten die op wat zandbanken liggen te zonnen.

Het Limital meer

Het zweet gutst inmiddels uit elke porie en ik vrees dat m’n antimuggen spray allang van mij afgevallen is. Gelukkig heb ik veel water bij mij. We wandelen langs de rivier met z’n hoge rietkragen naar het Limital meer. We zien nu vele herten, apen in de bomen en in de verte olifanten. Ook spotten we heel veel prachtige vogels. Het is lunchtijd en we zitten samen in een soort uitkijktoren als we opeens in het hoge riet twee neushoorns zien. Het blijkt een volwassen vrouwtje te zijn met haar jong en we kunnen haar goed zien hiervandaan.

We blijven nog een tijd hangen en besluiten dan naar het krokodillen fokboerderij te gaan. Het begint al te schemeren als we hongerig de rivier overgaan en we inchecken in een soort lodge met een aantal lemen hutten. Dit is Kasara. We eten samen en daarna trek ik mij terug in m’n eigen hut. Het was een lange dag vandaag.   

Om 06:15 wordt ontbijt geserveerd alvorens ik m’n spullen bijelkaar raap en met de bus naar Bharatpur reis. Daarvandaan gaat de bus door naar Tadi Bazaar waar ik een fietsriksja neem naar Chitrasaki.

De laatste 3,5 km loop ik terug naar m’n hostel in Sauraha. Het rondje is compleet. In een restaurantje eet ik samen met een andere Nederlander van het hostel een heus patatje-oorlog.

’s Middags huren we een fiets met z’n drietjes en bezoeken het olifanten fokcentrum dat zo’n 3 km ten westen van Sauhara ligt. Het is het beste om ’s middags te bezoeken aangezien de olifanten anders weleens in het bos aan het ronddartelen zijn. We mogen de kleintjes zien en wandelen heerlijk rond. Dan nemen we het bootje terug en pakken onze fietsen weer op.

De volgende dag zou ik samen met de Nederlandse jongen een paard- en wagen regelen die ons naar het busstation brengt. We kijken nog een keer naar de rijstvelden en de oude boerderijtjes en lemen huisjes – we gaan op weg naar de hoofdstad Kathmandu.