Reisverhalen - Myanmar

pyin-oo-lwin

mohinga

Omdat in het hostel waar ik verblijf geen ontbijt is inbegrepen moet ik zelf op onderzoek uit. Door het raam neem ik de prachtige oude moskee in mij op aan de andere kant van de straat.

Buiten is het al vrij warm en ik wandel een rondje door de straat, langs de Purcell toren (cadeautje van oud Koningin Victoria die dol was op het weggeven van klokkentorens) op zoek naar een restaurantje waar ik wat eten kan bestellen.

Bij een lokaal restaurantje neem ik plaats waar ik direct wordt aangesproken door een man die uit is op het verhuren van een motorfiets en/of hem zelf als een gids. Ik maak hem duidelijk dat ik niet veel ga doen en wat ik ga doen ga ik lopend doen.

Ik bestel een 3-in-1 koffie en een kommetje “Mohinga” – het is het nationale ontbijt en is eigenlijk een kom noedelsoep met vissaussmaak. Prima te eten alleen het drijvende ei laat ik voor wat het is. Ik maak een plan voor vandaag (qua route) en wandel de straat op.

grote klasse

Via de “circular Road” begin ik m’n wandeling op weg naar het zuidoosten van de stad waar de meeste koloniale panden zouden staan uit de Britse tijd.

Het wordt steeds rustiger op de weg met scooters en auto’s en het is hier heerlijk om te lopen in de schaduw van de vele bomen. Soms hoge (ijzeren) hekken met prachtige poorten met daarachter een lange oprijlaan en een schitterend, vaak rood bakstenen, villa.

Het is een heel district en het is prettig om hier zonder plan rond te dwalen en over de heggen en door de poorten te gluren. Soms grote tuinen met een groen gazon, prachtige bloemen en planten, een fontein en/of wat naaldbomen.

Ik waan mij in het zuiden van de VS

Omdat in m’n reisgids weinig straatnamen staan aangegeven en deze hier op de ijzeren bordjes alleen in het Birmees zijn raak ik al snel de coördinatie kwijt en wandel naar een groot hotel (Myanmar). Het meisje heeft een goede kaart voor mij en tekent uit hoe ik moet lopen om het Thiri Myaing hotel te vinden.

Het laatste stuk is een stuk zandpad waar twee koetsen met toeristen erin mij voorbij stuiven. Een vervallen ijzeren hek hangt scheef in z’n voegen en daarachter een kiezel oprijlaan met een prachtig huis met kapelletje. Het was vroeger een hotel (Candacraig) en is nu gesloten en nodig toe aan een goede (en dure) opknapbeurt. Het is mogelijk om het terrein op te gaan en even rond te neuzen.

Het is van rood baksteen gemaakt en schitterde in het boek van Paul Theroux’ “The Great Railway Bazaar”. Als je door de ramen kijkt zie je nog een overweldigende houten trap naar boven gaan en in de zijkamer is een pingpong tafel met grote ramen met een bar. Dit moet de oude pooltafel zijn geweest.

"PUL's" Botanische tuiN

Het is nog wel een stukje lopen naar de Nationale Kandawgyi tuin – eerst een stuk langs het meer met dezelfde naam als je de grote uitzichtoren Nam Mynt al ziet. Het is heerlijk weer ook al is het best fris als de zon wegvalt – niet zo vreemd want we zitten op ruim 1100 meter hoogte.

De entree van de tuinen ziet er professioneel uit en ik moet 5000 K afrekenen en ik krijg naast een ticket ook een map mee van de tuinen die uitgebreid zijn.

Direct na de ingang is er de grote villa (waar je blijkbaar ook kunt slapen) en ik kijk verlangend uit naar het zwembad wat hier zou zijn. Helaas ligt deze vol met bladeren en blijkbaar kan deze nu niet gebruikt worden.

In het binnenmeer is een eilandje met een pagoda met gouden koepel, ik zie zwarte zwanen met rode snavels en heel veel prachtige bloemen rond een vijver staan met een hoge fontein.

Hier lopen heel veel vooral lokale toeristen rond gewapend met grote camera’s en mobiele telefoons. Ik bepaal een route door de behoorlijke grote tuin die in 1915 door de botanist “Alex Rodgers” is aangelegd. Het bevat honderden verschillende soorten bomen, planten, bloemen en ik wil straks ook even in de kleine “Aviary” kijken waar o.a. de “hornbill” zou rondvliegen.

Ik loop een klein rondje en kom in het afgezette gedeelte waar ook fazanten, papegaaien en grotere vogels in rondvliegen. Het einde van de dag is in zicht en ik wandel op m’n gemak terug naar de entree.

tips & advies (2014)

PUL heeft geen busstation en bussen vertrekken vanaf het kantoor. Pick-ups (bijvoorbeeld naar Mandalay) vertrekken vanaf vaste plekken (vraag je hostel). Het treinstation is in het noorden van het centrum gelegen.

PUL – Kalaw: er gaat een bus om 15:30 en 20:30 via busmaatschappij “Telijm”. Kosten zijn 15.000 K. Je moet een half uur van tevoren bij het kantoor melden dat zich op de hoofdweg naar “Lashio” bevind – iets verder dan de “Aung Chanta Paya” pagoda. Als je de bus om half negen neemt kom je rond half vijf aan (in de ochtend) in Kalaw (centrum).

Vanaf het treinstation kun je gemakkelijk naar het centrum toe wandelen (houd de Purcell toren aan). Als je het station uitloopt rechtdoor over de brede doorgaande weg tot een grote T-splitsing. Rechtsaf en dan gewoonweg rechtdoor lopen. Het is ongeveer een kilometer lang.

Er zit precies achter hostel “Cherry” een leuk en goedkoop “bierstation” waar je naast tapbier ook kunt eten.

Naam : Cherry guesthouse

Adres : No 19. 6th block, Mandalay-Lashio Road

Prijs : 10.000 K (single)

Tel.nr. : 085 21306, 21911

Inhoud:

Gelegen in het centrum van de stad ligt dit OK hostel. Het hostel ligt in de drukke straat en heeft een kleine lobby waar je wat frisdrank en water kunt kopen. Een TV staat meestal te blèren en er hangen op de houten stoelen wat jonge jongens rond waarvan de helft er ook werkt. De boys’ hun Engels is niet best en er is maar een vrouw die vloeiend Engels spreekt en die werkt alleen tijdens kantooruren.

Zij kan o.a. bustickets en andere dingen voor je regelen. Op de eerste verdieping zijn een aantal “singles” en “doubles” die naar mijn weten allen hun eigen wc en douche hebben. De single die ik had was prima (schoon en groot genoeg) alleen aan de bovenkant van de kamer zit een raster wat open staat en waar dus behoorlijk wat lawaai van de buren vandaan komt. Op de tweede verdieping zijn volgens mij alleen doubles.

Als je wilt douchen zul je dit ’s avonds of ’s morgens vroeg moeten doen anders is er geen heet water. Er is een ietwat smerig gat in de grond waarop je de kranen moet aandraaien voor de douche die niet heet is maar kouder dan lauw. Er is ook maar een wc/douche voor de hele verdieping zo te zien. WIFI werkt redelijk maar valt elke keer weg. Het pand is van beton en steen dus niet erg gehorig. Ontbijt is niet inbegrepen wat het toch wel een prijzig maakt voor wat je krijgt.