Reisverhalen - Litouwen

curonion spit

inleiding

Het Curonian Spit Nationaal Park of Neringa Nationaal Park is een landengte van zo’n 50 kilometer die alleen met een boot vanaf Klaipeda (Litouwen) te bereiken is.

Het zuidelijke gedeelte is via de Russische enclave Kaliningrad wel over land te bereiken.

Het gebied is een opmerkelijk stuk natuur met (zand)duinen en naaldbossen. Aan de westzijde is de Baltische Zee terwijl aan de andere zijde niet verder dan een paar kilometer de Kuronische Lagune te zien valt.

Een kwart van het in 1991 opgerichte park is duin en 75% is bos terwijl er een aantal kleine dorpjes zijn die het tegenwoordig vooral moeten hebben van toeristen. Omdat het gebied tot WWI tot Pruisen behoorde zijn het Duitsers om te kijken waar zij ooit de scepter zwaaide. Je kunt hier heerlijk wandelen in de bossen, fietsen of zonnen op het strand.

katwijk of schoorl

De camping is zo’n een a twee kilometer lopen en is gelegen midden in de bossen. Er staat een groot huis in het midden en ik meld mijzelf aan. Gelukkig is deze camping niet in hokjes opgedeeld en ik kan daardoor een goede geïsoleerde plek uitkiezen. Tenminste dat hoop ik dan maar.

Na het neerzetten van mijn tent besluit ik eerst maar eens naar de hoge duin te wandelen zo’n 600 meter verderop. Er staat boven op de duin een meteorologische pilaar en je kunt vanaf houten vlonders Rusland zien achter de laatste duinen. Aan de andere kant zie je de naaldbossen en de Baltische Zee en tenslotte kun je het vaste land van Litouwen bewonderen.

Als je niet beter weet zou je zeggen dat je in Zandvoort of Schoorl staat. Ik besluit het pad te volgen wat naar mijn weten leidt naar het dorp Nida en zijn haventje. Er is een lange houten trap aangelegd en beneden aangekomen wandel ik over houten vlonders langs het strand.

Op een steiger zitten wat lokalen te vissen en wat mensen liggen te zonnen wat niet eens zo’n slecht idee is want het is warm genoeg in het zonnetje.

Geschiedenis:

Legende gaat dat de Godin Neringa een veilige binnenhaven creëerde voor het gegoede lokale vissersvolk van Litouwen. Wetenschappers weten beter; duizenden jaren geleden ontstond een landengte van zand ontstaan door wind en golven van de Baltische Zee in de ondiepe wateren bij de kust ter hoogte van de stad Klaipeda. Door hevige houtkap in de 16e eeuw kreeg de wind vrijspel en het zand begon weg te stuiven.

Niet sneller dan 20 meter per jaar rukte het zand op en drie eeuwen later waren veertien dorpjes opgeslokt. De lokale bevolking noemde het de “Sahara van Litouwen”. Drastische maatregelen waren nodig en al in 1768 werd een commissie opgericht met als voornaamste taak herplanting van bos om het stuifzand te voorkomen.

Tegenwoordig verplaatst het zand zich nog steeds en wel met 1 meter per jaar! Naast de vele toeristen die hier komen voor de duinen en er ook in willen lopen verplaatsen onbedoeld het zand en verergeren het probleem. Ook zijn bosbranden een andere grote schrik van de commissie die nog steeds actief is. Kans bestaat dat dit unieke stukje natuur voor altijd verloren gaat.

nida

Het bekendste straatje van “Nida” staat vol met prachtige gekleurde houten Litouwse huizen waarvan vele dubbelen als vakantiehuis restaurant of café. Van de boulevard wordt ik niet echt heel warm en ook het haventje valt wat tegen – zeker als je kijkt naar het Russisch betonnen havengebouw wat in het midden staat.

Een paar ontblote jongens proberen –vooral Duitse- toeristen te interesseren voor een boottrip en ik ga zelf op zoek naar een ijscokar want daar is het nou echt weer voor en ik heb er gewoonweg trek in. Alle zitbankjes (en er staan er hier heel veel) staan in de zon dus ik besluit onder een van de bomen op het grasveld te gaan zitten. Ik kijk naar de hordes Duitsers die hier rondjes blijft lopen en van terras naar terras zwalkt.

Ze komen hier vooral omdat het ooit Pruisische grond was en alles is dus ook in het Duits vertaald.

eikels als granaten

Terug op de camping zet ik een bak koffie en was wat spullen. Ik trek mij terug op mijn stuk hout en maak even later een soep die ik bij de supermarkt hier heb gekocht en praat wat met mijn Frans-Canadese buren.

Naast hun staat een Litouws stel; de vrouw hoog gecoupeerd en de man lijkt op een Russische bonkige kerel met ontbloot bovenlichaam. Hij heeft een uur in de auto gezeten met de radio aan en het gepiep dat hij zijn gordel om moet doen terwijl zijn vrouw naast de auto zat op een campingstoeltje.

Omdat het maar niet donker wil worden trek ik mijn gekochte fles wijn open en lees in mijn reisgids en mijn leesboek. De jongen van een jong Litouws stel is vanmiddag al begonnen zijn eigen barbecue te vullen met hout. Het is daarna een geweldig vuur geweest omdat hij er waarschijnlijk veel te veel benzine of olie op heb gegooid. Niet duidelijk is of ze uiteindelijk iets hebben gegeten of niet maar ze pakken nu hun fiets om een rondje te rijden.

Het is tegen tienen als er nog een groep fietsers het terrein op komt fietsen en natuurlijk gaat er een stel zo’n vijf meter zijn tent opzetten. De buren zijn erg stil maar het duurt niet lang voordat er een onweer losbarst waar ik wakker van wordt. Keiharde regen, wind en bliksemflitsen die de bomen doen schudden.

De eikels komen als granaten naar beneden en sommige vallen zo hard op mijn tent dat ik het gevoel heb alsof ik deze na vanavond op de vuilnishoop kan gooien.

tips & advies (2012)

Er gaat een bus naar Nida vanuit Klaipdea.

Naam : Nemo camping” (Nida)

Adres : Taikos Gatve 45a

Prijs : 28 LT

Transport : Lopend

Tel.nr. : 469-52045

Website : www.kempingas.lt

Inhoud

Goed georganiseerde behoorlijke grote camping zo’n anderhalve kilometer gelegen buiten de meest toeristische plaats Nida. Er zijn twee restaurants, een sauna, schone douches en wc’s, een afwashok en voldoende picknicktafels. De ene kant is echt voor campers terwijl de andere een mix is tussen tenten en caravans. Veel fietsers dus mensen die laat aankomen en vroeg vertrekken.

Prachtig gelegen in de bossen op 500 meter van het strand en 600 meter van de bekendste hoogste duin van het Nationaal Park. Er zijn geen vaste hokjes, wel nummers waar volgens mij niet op gelet wordt dus je mag je tent opzetten waar je wilt. Prijs is aan de hoge kant, waarschijnlijk omdat er geen concurrentie is en hier heel veel (Duitse) toeristen komen.

Staf spreekt vloeiend Engels en er is mogelijkheid voor een kluisje. Je moet wel betalen voor WIFI of computergebruik. En ook het restaurant is prijzig.