Reisverhalen - Jordanië

Op een stoep verderop kijk ik naar de chaos die zich ontpopt op het busstation alhier.

Het is half acht als ik het busje instap en kom te zitten naast een lokaal meisje. Direct beginnen mensen te roepen dat ik elders moet zitten want dat mag niet in de Islamitische wereld. Helaas moet ik m’n prachtige Arabische inruilen voor een harige maar goedlachse gezette man.

De route wordt een geven en nemen van ruimte want ik denk dat we de grootste mannen uit het busje zijn. Voordeel is dat ik nu wel bij het raampje zit zodat ik het prachtige “Wadi Mujib” park aan mij voorbij zie glijden. 

Het inmiddels uitgeroepen Nationale Park is een lange vallei dat het laagste natuurreservaat is ter wereld. Vanuit de bus kan ik het park perfect zien liggen vanwege het heldere weer.

Het gebied wordt talloze malen in de bijbel genoemd en het belang van de regio in vroegere tijden blijkt uit de talrijke ruïnes van bruggen en versterkingen die gevonden zijn in het gebied.

Het huidige reservaat bestaat uit een bergachtig en rotsachtig woestijngebied met kliffen, diepe kloven en rivierdalen die door het hoge plateau (tot 800 m) snijden.

De warmwaterbronnen van Hammamat Ma'in liggen aan de rand van het natuurgebied en zijn een populair toeristisch centrum. Naast de vele standvogels is het reservaat ook erg belangrijk als stopplaats voor de vele trekvogels die elk jaar opnieuw langs de riftvallei migreren tussen Afrika en Europa. Hier komen o.a. verschillende soorten gieren voor maar ook valken, uilen en sperwers.

Grote dieren zijn o.a. de caracal, de Afghaanse vos, dassen, jakhalzen, het Arabische luipaard, de gestreepte hyena en de Syrische wolf. Dan opeens houdt het reservaat op en rijden we door het half woestijngebied verder. Het is nog vroeg als ik in Kerak uitstap terwijl ik het kruisvaarders burcht al heb gespot vanuit de bus.

Ik wandel vanaf het busstation de heuvel op door de stad en kom na een half uurtje hiken aan bij de Ottomaanse poort van de burcht. De hoofdingang. Ooit was de Kruisvaarderspoort die je kon bereiken via een ophaalbrug de hoofdingang maar deze is tot nu toe nog niet open gesteld voor het publiek helaas.

De burcht telt zeven niveaus. Verscheidene verdiepingen zijn in de rots uitgehouwen. Het ondergrondse deel is het best bewaard gebleven. Kerak is een typische kruisvaardersburcht met stenen gewelven.

Kamers en gangen zijn met elkaar verbonden door zware bogen en deuropeningen. Er zijn nog resten van kazernes, een kapel en een keuken. In de lagergelegen niveaus werd typische Mamelukken-architectuur teruggevonden. De ruimtes deden waarschijnlijk dienst als paleis. Er werden ook een school, een gevangenis, stallen en een moskee ontdekt. 

Ik wandel naar het hoogste punt van het kasteel en heb een prachtig zicht op de omgeving en de strategische ligging komt hier direct tot uiting. De burcht werd belegerd zowel door Nur ad-Din in 1173 als door Saladin in 1183 maar kon niet door hen veroverd worden. In 1263 werd ze ingenomen door de Mamelukken onder leiding van Baibars.

Keraks bekendste bewoner was Reinoud van Châtillon die berucht was om zijn wreedheid. Hij werd door Saladin persoonlijk terechtgesteld. Het zal mij niet verbazen als dit werd gedaan door diegene van de hoge kasteelmuren af te gooien zoals zo vaak werd gedaan. Ik zelf verlaat het kasteel omdat ik vandaag nog verder wil reizen.

Ik brunch in het stadje om vervolgens weer naar het busstation toe te lopen en daar een bus te nemen richting Ma’An en later Wadi Musa (Petra).