Reisverhalen - Italië

De weg langs de kust is prachtig – grote villa’s met grote bloembakken staan hoog op de rotsen en tussen de eucalyptus bomen door zien we het azuurkleurige water van de Middellandse Zee.

Het is warm vandaag en we moeten alleen uitkijken als we een arcadebrug uitrijden waar het donker is en we opeens weer in de volle zon rijden. We komen in Sorrento aan en zoeken een plekje niet zo ver bij de haven vandaan en toch niets hoeven te betalen.

Elk half uur gaat er een boot en we kopen een ticket naar Capri in de haven. We zitten heerlijk boven op de hydrofiel in een strandstoel die ons in zo’n 20 minuten naar de belangrijkste haven in Capri brengt. 

Sommige mensen betalen een godsvermogen voor een lokale “Pizza Caprese”, een gerecht van hier. We lopen langs de kerk opgedragen aan de heilige Stefanus (hier blijkt overigens de perfect gepreserveerde mozaïeken vloer uit de villa van Tiberius te liggen)  naar de andere kant van het stadje en tevens eiland.

Hier wandelen we d.m.v. een hele groep steile stenen trappen naar beneden. Soms zie je niet eens waar je straks gaat lopen en de blauwe zee is hier overweldigend.

Prachtige kleine witte tuinhekjes worden afgewisseld met groene dorre doornachtige struiken en eucalyptus boompjes die tussen de rotsen door groeien. We komen uit bij de tuinen van Keizer Augustus die hier in 24 v.Chr. resideerde. Hij liet deze prachtige tuinen aanleggen die een formidabel zicht geven op een van de schitterende rotspartijen in en rond het eiland – “Isole Faragloni”.

Dit is een groep rotsen die verticaal oprijzen uit de zee. Keizer Augustus was op Capri in 24 v.Chr. We lopen via een andere route terug naar boven en komen op een gegeven moment niemand meer tegen. Grote villa’s, groentetuinen, bougainville’s die over hoge stenen muren groeien en heerlijke zwembaden. We wandelen nu helemaal terug naar het haventje. 

We boeken een tour naar de befaamde “Grotta Azzurra”, verreweg de belangrijkste en meest populaire site van Capri. Gelukkig is de zee kalm en even later staan we in de rij voor de motorboot die ons richting grot gaat brengen.

Capri is ongeveer 6km lang en nog geen 3 km breed dus lang duurt het niet voordat we met een andere groep boten voor een kleine grot stoppen. Hier is het wachten op onze beurt om de kleine inkeping die ik niet ‘ns goed kan zien ingaan.

Onze gids wijst op een soort van landingsplaats; hier schijnt Keizer Tiberius een aanmeerpunt hebben gebouwd om zelf waarschijnlijk te genieten van dit wonderlijke schouwspel wat wij zo gaan zien. We krijgen een seintje en we peddelen nu richting de hoge wanden van de rotsen. Binnen is het eerst aardedonker en dan opeens zien we het blauwe licht waar de grot z’n naam aan te danken heeft.

Het water, de wanden van de kleine opening en grot zijn zo prachtig blauw zoals de hemel er waarschijnlijk (en hopelijk) uit zal zien. We peddelen een klein rondje en dan moeten we alweer eruit. De volgende groep staat alweer klaar. Op de boottocht terug krijgen we nog – gratis – een serenade van de gids en besluiten we terug te gaan naar Sorrento. Ons Capri avontuur is voorbij.