Reisverhalen - Ierland

Reizend vanaf Dublin nemen we in Drogheda met de bus richting Bru de Boinne.

De rit gaat dwars door het prachtige Ierse landschap heen – slingerende kleine smalle (holle) wegen met kleine huisjes, lome koeien in de wei en prachtige groene rollende heuvels met hier en daar wat bomen.

Het is een toeristische route en we zien een kleine beek die de groene weiden openbreken. We zien de eerste aarde tombes in het landschap. Door het raampje volg ik de borden naar de site als we opeens afslaan.

Het blijkt dat we eerst naar de site gaan waar de beroemde en befaamde slag zich heeft afgespeeld – de slag aan de Boinne rivier in 1688. Er is een klein museum (zo te zien) ingericht waar je (zo lees ik) een korte film over de slag kunt zien en wat oude wapens.

Op het terrein staan wat kanonnen en ander wapentuig. Een deel van het slagveld schijn je nog te kunnen bekijken. Het was hier dat 60.000 man soldaten tegenover elkaar stonden – de protestanten o.l.v. Willem van Oranje III en Jacques II.

De laatste verloor en zou terugvaren naar Frankrijk. Het protestantisme zou overwinnen en daarmee zouden de problemen aanhouden tot op de dag van vandaag – reden dat de protestanten in Belfast tijdens de oranjemarsen oranje ringen dragen op hun zwarte bolhoedjes.

We rijden met de bus een stuk terug en arriveren dan bij het bezoekerscentrum van Bru de Boinne wat letterlijk het paleis van de rivier de Boyne betekent. Om 12:45 is er een tour die we kunnen nemen naar Newgrange; we besluiten een van de drie tombes te gaan bekijken. We mogen onze grote tassen daar achter laten en bekijken het museum.

Dan wandelen we over een groot aantal houten vlonders heen en het is even droog geworden als we plaats nemen in de speciale bus die ons gaat rondrijden. In ongeveer 15 minuten komen we aan bij de site.

We krijgen een korte introductie; niemand weet wie deze tombes (als dat het al zijn) heeft gebouwd. Er staan er tientallen in deze regio en er zijn drie grote gebouwd.

De stenen komen van een aantal kilometers verderop en werden hier overal gevonden – de tombes waren ingestort. De witte stenen komen uit de buurt van Wicklow, 80 km verderop.

De mensen die hier woonden waren bootmensen en hoogstwaarschijnlijk hebben ze de stenen vervoerd over de rivier en daarna met ronde balken de heuvel opgetrokken. We lopen een rondje om de grote ((80 meter lang diameter en 13 meter hoog ) tombe heen waarvan sommigen zeggen dat deze er helemaal niet zo heeft uitgezien. 

Het onbekende doel 

Ook is nooit helemaal duidelijk geworden waar deze tombe nu voor diende – er zijn menselijke resten gevonden binnen maar was het een heilige plek waar de doden voor enige tijd werd gehouden, werden mensen hier begraven of alleen koningen of was het dan toch een kalender.

Na een kort rondje staan we voor de ingang. Een vierkant gat boven de deuropening is waar 1x per jaar de zon doorheen komt en precies door de gang naar binnen schijnt – een staaltje astrologie van duizenden jaren geleden. 

Ook ligt er een prachtige grote steen voor de ingang met ronde symbolen. Niemand weet of dit een taal is of tekens en wat ze betekenen. De ingang is klein, het halletje smal en laag en ik pas er nauwelijks doorheen. Een grote groep staat nu op een kleine binnenplaats. Er schijnt nog 3 meter aarde op het dak te liggen die in een soort van kegel is gebouwd.

Hier is nog nooit (in 5000 jaar) een druppeltje regenwater doorheen gekomen. Aan de drie zijkanten liggen ook weer stenen met tekens erop. Je mag geen foto’s nemen. We worden weer opgehaald en gedropt in het bezoekerscentrum.

We pakken onze tassen op en vragen voor de zekerheid of er echt geen bus of iets rijdt naar Slane wat zo’n 9 kilometer verderop ligt. Het is weer gaan regenen en liften is bijna geen optie.

Maar we hebben eigenlijk weinig keus en schrijven een kartonnetje met Slane erop. De meeste auto’s gaan helaas de andere kant.   

Na ongeveer een half uurtje stopt er een auto. Een stel (Iers en Nieuw Zeeland) stopt en we kunnen mee. Omdat we zo lekker babbelen brengen ze ons helemaal naar ons hostel wat zo’n 2,5 kilometer buiten het stadje Slane ligt.

We ontmoeten de grote eigenaar en we checken in in een gezellige slaapzaal voor 10 mensen waar (nog) niemand is. We kijken even rond en besluiten dan terug te lopen naar het stadje voor een hap eten en een drankje. 

De legende van Slane

Slane bestaat uit een aantal prachtige 18^e eeuwse woningen met als hoogtepunt het kasteel waar de stad naar vernoemd is. Vooral de vier identieke woningen vallen op die exact op dezelfde positie staan aan elke kant van het grote centrale kruispunt.

Legende gaat dat een man deze liet bouwen door een man met vier zusters die elkaar niet uit konden staan en ze zo allemaal in de gaten kon houden.

Omdat we geen budget hebben om eten in het restaurant noch pub te bestellen besluiten we bij de afhaalAziaat eten te halen en dit in een pub op te eten. Het regent en aangezien nergens een beschutte plek is lijkt dit onze best optie. 

Opvallend met een zak vol geurend shoarma sluipen we de rustigste bar in en gaan in een donkere hoek aan de tafel zitten. Na het bestellen van een Guinness vallen we aan. Met een volle maag is het tijd om naar de gezelligste bar te gaan van het dorp – de Boyle. Het is voetbalavond en er speelt een live band – het is beredruk en oergezellig. Het lijkt wel of de hele regio in de kroeg staat en iedereen zingt en danst – van kinderen tot de bejaardensoos en dat allemaal om acht uur ’s avonds.

Het droogt snel op en een paar uur later sloffen we de kilometers terug naar het hostel.

De  eigenaresse geeft aan dat we uit de keuken kunnen pakken wat we willen qua ontbijt - een groep heeft vorige week heel veel spullen laten staan. Het wordt een koningsmaal met kaas, geroosterd brood ,melk en fruit.

We slaan het afbod af om naar de bushalte gebracht te worden en nemen onze tassen mee naar Slane kasteel wat op een steenworp ligt vna het hostel. Het is nog erg vroeg en heel stil op het terrein waar vaak evenementen zijn en grote (rock)concerten worden georganiseerd. En dat alles tegen de achtergrond van een prachtig kasteel uit 1785.

In de afgelopen jaren hebben er concerten plaatsgevonden van Queen, Thin Lizzy, The Rolling Stones, Bob Dylan, Bruce Springsteen, David Bowie, Guns N' Roses, Neil Young, Red Hot Chili Peppers en Madonna. Een deel van U2's vierde album, The Unforgettable Fire, is opgenomen in het kasteel.

Daarnaast is de video van Pride (In The Name Of Love) opgenomen in het kasteel. Naast al deze feiten is het gewoonweg een prachtig kasteel met torens een schitterend groen gazon ervoor. We lopen terug naar het stadje, nemen een foto van de prachtige kleine St. Patrick’s kerk. We zijn op weg terug naar hoofdstad Dublin.