Reisverhalen - Engeland

De man geeft ongeveer aan hoe ik moet lopen en ik ga onderweg. Op een gegeven moment wandel ik langs een van de typische kanalen hier in Engeland – twee naast elkaar waarvan de een een paar meter hoger ligt dan de ander.

Er liggen platbodems in of puntboten – dit moet Canal street zijn en dat is het ook. Een stuk of zeven. Verder wandel ik een groot bedrijvengebied in en ik zoek naar een aanwijzing langs de weg voor een camping of wat dan ook maar niets van dit alles.

Ik heb zeker twee kilometer gelopen door een lange straat als het bedrijventerrein ophoudt en ik de straatnaam vind die ik zoek – Ferrylane. Het is een smalle weg met aan beide zijden bomen. Daar achter is helaas weiland waar ik waarschijnlijk niet terecht kan om wild te kamperen.

Het is ruim een uur lopen als ik eindelijk na een paar honderd meter staat het eerste en enige bordje van de camping zie. Maar het is nog wel een paar honderd meter lopen zo te zien aan het einde van een lange oprijlaan. Aan beide kanten zie ik nu grote weilanden met koeien en verderop paarden.

Het is een grote boerderij met wat bijgebouwen. Ik ging ervanuit dat er iemand naar buiten toe zou komen als ik aan zou komen lopen met m’n tas maar niemand. Ik loop wat rond, zie wat mensen bij de paarden maar die zijn blijkbaar niet de eigenaren.

Ik wandel een klein caravanterrein op waar vier caravans aan weerszijden staan geparkeerd. Achter het caravan veldje is nog een kleiner veldje – er staat alleen een auto – hier zouden de tenten moeten staan neem ik aan? Er is geen kantine, geen receptie, geen WIFI, geen huisje waar ik kan zitten, geen elektra, zelfs geen picknicktafel. Het weer is redelijk dus ik besluit direct terug te gaan naar Chester stad. 

Ik besluit terug te lopen en vraag mij af lopend naar het centrum en kijkend naar de huizen waar Daniel Craig (James Bond) en Michael Owen (voetballer) geboren zouden zijn. Als ik bij de stad aankom zie ik de grote paardenrace-circuit en de oude havenmuren van Chester.

In de Middeleeuwen was dit een grote havenstad  - samen met Bristol de grootste aan de Britse westkust. In de burgeroorlog koos Chester de verkeerde zijde – die van de Koninklijken en de stad werd omsingeld voor 18 maanden door Cromwell’s leger in de 17e eeuw.

Nu ligt Chester helemaal niet meer aan het water maar de machtige muur staat er nog. Ik kom uit bij een van de stadsmuren en neem direct een kijkje ook al voel ik m’n benen na het vele lopen met die zware tas. Ik wandel de stad nu in na een klein stukje op de echte stadsmuur te hebben gelopen en kom uit bij het echte centrum onder “Watergatepoort” door.

De gallerij-wandeling

Direct zie ik waar Chester zo bekend om staat en wat ik nog nooit eerder heb gezien. Zwart-witte grote koophuizen met hout en bakstenen zoals in centraal Europa maar dan met een galerij in het midden waar je droog kunt lopen. Ik lees dat deze wel eens pre-Romeins kunnen zijn. Legende gaat dat toen de Romeinse muren in elkaar zakte, kooplui hun stal tegen de vervallen muur aan bouwde.

Toen deze nog verder wegzakte hebben winkeliers waarschijnlijk hun winkel boven op de muur gebouwd. Nadat de Romeinen hadden de mensen hier overigens nog heel lang “last” van de mensen uit Wales die herhaaldelijk de stad probeerden in te nemen en plunderen. Dat is dus wat ze hier “rows” noemen. Ik loop naar het midden kruising toe waar het mooiste gebouw staat terwijl ik de galerijen blijf volgen. Op de midden kruising staat een grote steen rechtop wat lijkt op een menhir die “Obelix” altijd sjouwt.

Ik ga de hoek en zie dat de galerijen ook hier gewoon doorgaan. Soms kun je met een stenen trap “terug” op de weg komen die overigens allemaal autoluw zijn. Ik zie het informatiebureau (Northgate straat) maar ook de prachtige kathedraal die eerder lijkt op een fort of kasteel. Het is gratis en ik besluit naar binnen te gaan en niet zonder reden. Het is een prachtige Middeleeuws bouwwerk met zuilen en in een grijsbruine kleur die je doet denken aan oude films.

Door het glas-en-lood zie ik dat er een binnenplaats is en ook de galerijen rond de eigenlijke kerk zijn zeer fraai. In de grote ruimte zelf zijn muurschilderingen en een prachtig koor met perfect houtwerk verfraaid. Prachtig figuren in glas-en-lood en een zeer groot en mooi orgel – mooier kan een kathedraal eigenlijk niet zijn. 

Weer loop ik een stuk over de stadmuur heen en zie de oude stenen brug over de rivier de “Dee”. Ook hier weer een stadspoort. Een man speelt op z’n saxofoon. Nu besluit ik een stuk over de stadsgalerijen te wandelen – sommige stukken zijn steen, andere hout, soms kun je naar de hekjes lopen om de straat in te kijken, soms niet.

Het is altijd op de eerste verdieping en het loopt lang door – heel fijn als het regent. Ik neem nog een kijkje in een groot warenhuis maar vind niets wat ik zoek.

Chester is altijd een welvarende stad geweest vanaf het begin in de middeleeuwen; hier ontstonden de mysteriespelen, die in de 15e en 16e eeuw, en opnieuw vanaf halverwege de 20e eeuw, werden en worden opgevoerd door de stadsgilden: de Chester-cyclus. Het is tijd om terug te gaan. 

Ik probeer dan maar koud te douchen want zo’n muntje moet je ophalen in het grote huis waar dus niemand is. Ik doe de douche aan op hoop van zegen en blijkt dat ik toch heet water heb.

Snel zeep ik mijzelf in maar het duurt lang voordat koud water komt – sterker nog het blijft heet. Ik was ook direct even een onderbroek en sokken en ga helemaal schoon terug naar m’n tent. Ik haal eindelijk m’n benzinebrander uit m’n tas en vul m’n waterzak die ik aan het hek hang naast m’n natte was.

Dan maak ik een heerlijke bak koffie terwijl het zonnetje op mij en m’n tent valt. Het is hier heerlijk nu. Op het veldje verder zie ik twee konijntjes met elkaar spelen. Ik maak twee broodjes klaar voor mijzelf en daarna begin ik aan m’n pak yoghurt dat ik toch morgen niet mee kan nemen. De zon gaat onder en het wordt direct een stuk frisser – ik ben blij dat ik m’n speciale warme lange onderbroek al aan heb gedaan.

Het is tien uur als ik m’n computer uit zet, nog een keer naar het douchehok loop om m’n tanden te poetsen en mij om te kleden en het is echt aardedonker (er is geen enkele lamp op de camping) als ik richting tent loop. Tijd om te gaan slapen.