Muhldorf

Binnenstad:

De historische binnenstad van Muhldorf am Inn is een kleine driehoek aan een aantal prachtig gekleurde vakmanhuizen. Indien je komt van het treinstation en je bent via het hoge deel van de stad naar het lagere gekomen kom je het symbool van de stad tegen; de Nagelschmiedtor.

In het centrum zijn een paar aardige winkels, terrassen, cafe's en restaurants. Het informatiecentrum is hier ook gelegen.

Al in 1943 werd er in hoge Duitse kringen gesproken over de bouw van de eerste straaljagers ter wereld; door de nazi's geprogandeerd als een van Duitslands wonderwapen.

Terwijl de Geallieerden probeerden de Duitse wapenindustrie te verlammen door massale bombardementen werden al plannen gemaakt om deze te “verstoppen” in ondergrondse fabriekscomplexen.

Tegen beter weten in werd er begonnen met de bouw van de 6 geplande fabrieken; Muhldorf werd uitgekozen vanwege z'n solide ondergrond, aanwezigheid van treinrails en natuurlijk de natuurlijke camouflage.

Geallieerde aanvallen: 

Gezien het Geallieerde luchtoverwicht in 1944 was het extreem moeilijk om alle middelen naar het gebied te verplaatsen maar mondjesmaat kwam toch alles aan. De koepels waren bijna onmogelijk te camoufleren en verkenners merkten deze dan ook op.

Desondanks werd het complex nooit aangevallen. Redenen zijn onbekend maar het kan zijn omdat de Geallieerden geen dwangarbeiders wilden bombarderen of dat er prioriteit aan andere plekken werd gegeven. Eind April 1945 waren er nog maar 7 van de 12 van de bogen klaargekomen. In de laatste maanden van de oorlog was het onmogelijk gebleken voldoende materiaal en arbeiders bij elkaar te krijgen voor de bouw.

Begin Mei werd het complex door de Amerikanen verlaten aangetroffen. Het complex werd gebruikt voor intensieve studies. De bogen werden ook gebruikt voor bomtesten en experimenten voordat het complex werd grotendeels opgeblazen in 1947. Meer dan 8000 gevangenen zouden aan de bouw van het complex werken waarvan meer dan de helft zou overlijden door o..a ziekte en uitputting.

Bruikbare spullen werden in de decennia erna weggehaald toen het bunkerterrein werd toegevoegd aan de monumentenlijst van Beieren als gedenkteken van de slachtoffers van het nazi-regime.

Deze wordt gemarkeerd door een grote groep verticaal staande boomstammen.  De slachtoffers uit de massagraven zijn na de oorlog overgebracht naar vier kampbegraafplaatsen in de omgeving.

Terug op het bospad is het ongeveer 1,5 a 2 km lopen naar het gedenkteken van het daadwerkelijke “boskamp”. Ook hier begint het “herdenkingspad” met een informatiesluis.

Na de sluis vertakt het pad - eenmaal in de richting van een aarden huttentrog (hier naar rechts) - en in de andere richting van het appèlgebied (links). Gaten in aarden hutten, betonnen funderingen van latrines en funderingen van functionele gebouwen en putten waren nog te zien vanuit het boskamp. Het hek was alleen te herkennen aan de gaten in de palen. De fundamenten die op de foto te zien zijn, waren afkomstig van een functioneel gebouw in het noordwesten van het kamp dat nooit werd voltooid.

Het is iets meer dan 2 kilometer lopen naar de derde site; de bunkersite van project Weingut I die officieel niet bezocht mag worden vanwege instortingsgevaar. Je kunt wel een tour boeken en met een officiële gids het terrein bezoeken. Dit hele complex is nog steeds braakliggend met talloze grote en kleine stukken beton en betondraad. Een van de bogen is wel beschadigd maar nog goed zichtbaar wat je een goed beeld geeft hoe inmens groot het is.

Tenslotte kun je het Geschichtszentrum- und Museum in Muhldorf am Inn (Fragnergasse 3) bezoeken voor een expositie over de geschiedenis van bovenstaande.