Santa Marta

Aan de oostzijde kun je naar het nationale park Tayrona reizen, terwijl in het westen Cartagena ligt. Ook kun je hiervandaan landinwaarts naar San Gil.

Ik heb een prima betaalbaar kamertje geboekt vlakbij het centrum. De buurt is een allegaartje van van alles; hoertjes, kleine winkeltjes in smalle straatjes. Ben alleen niet zo blij dat m’n deurslot niet al te goed werkt. Maar denk niet dat iemand wil inbreken – de deur is precies waar je de trappen opkomt van het hotel dus dan moet je geluk hebben en/of heel snel zijn.

Om half vier schiet ik wakker – geen idee waarvan – en ik kijk op mijn horloge. Omdat er licht van buiten naar binnen schijnt kan ik goed de kamer overzien en besluit m’n oordopjes op het nachtkastje te leggen – het ergste geluid van buiten zal nu wel over zijn – ik draai mij om en probeer verder te slapen.

Ik val weer in slaap en het moet ongeveer een uur later zijn geweest als ik weer wakker wordt – een plastic zakje? Ik lig op m’n zij en ik kijk versuft richting de hoek van de kamer daar waar m’n grote tas staat. Zie ik daar nu iemand in m’n grote tas rommelen?

Ik realiseer mij dat ik niet in een slaapzaal ben maar in een privé kamer en dat er iemand in m’n grote tas zit – ik word beroofd! Zonder erbij na te denken begin ik keihard te schreeuwen, spring mijn bed uit en de jongen schrikt zich het apezuur en zet het op een lopen. Ik achter hem aan maar hij is de gang al op! Op de gang kan hij drie kanten zijn opgegaan en ik neem aan dat hij naar beneden, naar buiten is gerend. 

Een dief in m'n kamer

Ik ren naar beneden, later besef ik dat ik alleen een onderbroek aan heb en daar is het allemaal rustig; er staat een hoertje te praten met een van de mannen achter de toonbank en bij het witte hekje buiten staan nog wat mensen te babbelen. Ik roep luid dat ik beroofd ben in m’n beste Spaans en vraag/zeg dat ik op zoek ben naar een donkere jongen, is die hier langs gerend? Er staat zo’n vijf man politie op de hoek en deze gaan direct met mij mee naar boven terug naar m’n kamer.

De twee man personeel en het meisje van de bar ernaast worden ingeschakeld en er wordt direct op andere deuren van het hotel gebonsd. Ik wandel terug naar mijn kamer en overkijk mijn spullen – wat heeft hij meegenomen? Dan besef ik dat de kans groot is dat de dief nog boven is en dat m’n deur wagenwijd openstaat – ik ren snel terug en overkijk m’n spullen die overal liggen.

Waarschijnlijk was hij alleen op zoek naar geld en/of paspoort. Ik loop naar de hoek waar mijn kleding ligt en mijn grote tas waar ik hem gesnapt hebt. Ik voel opgelucht in mijn innerzak (een zak speciaal gemaakt in de binnenkant van m’n pijp van m’n broek) van mijn broek dat mijn paspoort, pasjes en het geld er nog in zitten.

Alles is er nog

Ook mijn camera en mijn portemonnee zijn ongeroerd. Wat heeft hij dan wel meegenomen in godsnaam? Ik zie dat hij heeft lopen rommelen in mijn etenszak en ik voel in mijn grote tas – ook daar ligt alles nog op zijn plek, alleen heeft hij wel de plastic zak met kleding die gewassen moet worden doorzocht, zo te zien. Zonder enig resultaat.

Maar daarvan ben ik waarschijnlijk wel wakker geworden. Ik doe mijn broek aan met al mijn belangrijke spullen en ik wordt geroepen; of ik even iemand wil identificeren; het is een donkere jongen die twee kamers verderop op bed ligt tv te kijken. Hij heeft een wit shirtje aan, ligt er heel “cool” bij en helaas kan ik zijn gezicht niet herinneren. Het lijkt hem niet te zijn maar de politie blijft hem ondervragen.

Er wordt op het dak gekeken en in de patio, ook word ik een andere kamer waar die drugshoer op bed ligt ingeroepen – maar het is een donkere jongen van ongeveer zo hoog (ik wijs op mijn nek) en hij had een donker shirtje aan zonder mouwen. Het was schemerig en kan z’n gezicht moeilijk omschrijven.

Niet helemaal zeker van mijn zaak wandel ik nog een keer naar beneden en daarna weer naar boven om mijn tas nog ‘ns na te kijken; heeft hij nu echt niets meegenomen?

Ik schenk mijzelf een glas jus d’orange in en zie dat het inmiddels vijf uur is geworden. Weer loop ik naar de hoek toe waar mijn grote tas staat – nu zie ik dat mijn zakmesje ontbreekt – het hoesje ligt er nog wel, daar heb ik gisteren dat flesje cognac mee open gesneden.

Ook heeft hij in dat etuitje lopen neuzen en ook mijn kleine tas die achter de grote stond is onaangeraakt. Maar mijn mesje vind ik niet.

De jongen van twee deuren verderop word meegenomen en ik word nog eens gevraagd de jongen te bekijken. Hij heeft de geziene huidskleur, het juiste postuur, hoogte maar ik kan zijn gezicht niet identificeren. Dan vraag ik of ze misschien een zakmesje hebben gevonden? Ahaaa… er word eerst een mesje van beneden gepakt maar die is het niet. De ene agent haalt nu mijn Zwitserse zakmes uit zijn zak en ik zeg “ja” die is van mij.

Het zakmes-hoesje

Als bewijs haal ik mijn kleine groene zakje tevoorschijn waar het mes perfect inpast. De donkere jongen is erbij, krijgt een paar klappen in z’n nek en word meegenomen nadat nog is gevraagd of hij een ketting van mij omheeft, een zonnebril of heuptasje – al die meuk is niet van mij en wil ik ook niet.

Blijkbaar word er geen verslag verwacht want de agenten gaan er vandoor en ik ga terug mijn kamer in. Heb ik dan toch gehoord dat mijn fles water is omgevallen een uurtje eerder? Het slotje is kapot, hij is misschien getipt door een van de dames dat ik daar sliep en heeft hij per ongeluk de prullenbak omver gelopen en is later teruggekomen? Het is niet helemaal duidelijk maar ik zet nu een fles water op het slot (zodat als deze gedraaid wordt, de fles een meter lager op de grond valt) en doe het licht weer uit.

Maar dat is ijdele hoop, ik doe het licht weer aan en schenk mijzelf een cola – likeur in. Ik ben dus echt met de schrik vrij gekomen en kijk nog ‘ns al mijn spullen na – heeft die gozerd nu echt niets meegenomen? Tegen alle verwachting in val ik toch weer in slaap voor een paar uur.