Doradal

Binnen een mum van tijd loop ik bijna het dorp Doradal uit en het zweet gutst nu al uit m’n hoofd en ik vrees dat dit nog maar het begin is – het is tien uur in de ochtend. Het is ongeveer een kilometer langs de weg naar de “hacienda”.

Gelukkig is er een stukje asfalt naast de weg waar vele trucks met zeer hoge snelheid langs razen. Ook loopt er een rivier langs de weg en er staan een paar zeer dure hotels (met zwembaden) voordat ik bij de grote houten pretparkpoort aankom. Natuurlijk is er een themarestaurant maar ik ben alleen geïnteresseerd in de oude nog originele poort van het landhuis.

Hierop staat de naam van het landgoed Hacienda Napoles en bovenop is het vliegtuig gezet waar drugsbaron Pablo Escobar z’n eerste vracht cocaïne mee heeft vervoerd van Panama naar de Verenigde Staten. Hij wilde dit vliegtuig een speciale plek geven en da’s gelukt.

Hiervandaan schijnt het nog zo’n 2 kilometer lopen te zijn en ik ga van start met het oplopen van een laag heuveltje met gras en een grindpad dat als autoweg moet dienen.

Boven op de heuvel kan ik genieten van het prachtige landgoed van Escobar; groene heuvels, bomen en veel Brahma koeien die nieuwsgierig kijken waarom deze man als enige lopend over deze weg komt.

Er schiet een witte tuk-tuk voorbij, toetert en ik maak al gebaren dat hij door kan rijden want ik (en hij ook) weet dat hij mij gaat afzetten voor de 2 kilometer naar de poort. En trouwens het is een prachtige wandeling door een fantastisch landelijk gebied. Ik heb de hele dag.  

Een oprit van jewelste

De weg slingert over de heuvels heen en ik zie de hoge bergen in de verte, wat paarden en voor de rest alleen weiland en wat bomen en struiken. Af en toe een wildpassage, een hek en dan weer het grindpad. Dan kom ik uit bij wederom een gigantische poort waarop de naam van het pretpark staat en hier hoor ik ook de Afrikaanse oerwoudgeluiden uit de boxen schallen. Hier zul je wel moeten gaan betalen.

Er zijn drie opties en ik neem de goedkoopste omdat ik eigenlijk alleen kom voor de ruïnes van Escobar’s huis.

Je hoeft hiervandaan niet meer te lopen en aangezien ik mijn nieuwe slippers in mijn huid voel gaan branden besluit ik te wachten op een heus safari jeep die mij en wat anderen naar de eerste bezienswaardigheid brengt – het is een themahotel (Afrika) met een groot zwembad en een grote poel ervoor. En in die poel zwemmen zo’n tien nijlpaarden rond. Nou ja zwemmen ze hangen wat met z’n allen precies aan de overkant en maken af en toe lawaai alsof ze honger hebben.

Net als ik heeft de rest het binnen een minuut of wat gezien en bestellen wat te drinken want het is snikheet.

Geen idee waar hij de tijd vandaan heeft gehaald met een miljoenenconcern te runnen maar ze zien er eerlijk waar prachtig uit. Na de mammoet loop ik aan de andere kant van het zwembad terug naar de weg waar ik nog wat beversoorten en mijn eerste echte levende “tapir” zie. De meeste lokale toeristen zijn veel meer geïnteresseerd in het zwembad.

Ik besluit even afscheid te nemen van andere safarivervoermiddelen (deze zijn overigens allemaal gratis hier) en wandel door het bos/oerwoud richting Escobar’s huis – het Afrikaanse museum en de zebra’s even links liggend. Net na het bruggetje staan een paar grote kooien – nou ja groot, voor deze gigantische leeuwen zijn het hokjes en ze liggen dan ook verveeld op een rots te pitten.

De buren zijn drie poema’s en daarnaast huist nog een jonge leeuw die maar dolgraag wil spelen maar geen vriendje heeft. Een klein asfaltpaadje loopt hier naar de landingsbaan die er nu verlaten bijligt. Toch ga ik even kijken – van de gebouwen die ernaast hebben gestaan is weinig over maar vind het altijd magisch om op plekken te staan die geschiedenis hebben geschreven – er moeten wat kilo’s coke hiervandaan zijn opgestegen – gigantisch!

De dierentuin

In de tuin van Escobar is een grote vijver met prachtige roze flamingo’s en een schare aan grote papegaaien – geen idee of die er toen ook al waren maar het zou mij niets verbazen.

De man had een heuse dierentuin en verderop kun je ook neushoorns, tijgers en olifanten bekijken. Ik ben waar ik wilde zijn – voor het in elkaar gestorte (of gebombardeerde) buitenhuis van de grootste drugsbaron ooit!

Vanaf dit plateau kun je goed het zwembad zien waaronder miljoenen stapels dollars verstopt hebben gezeten, het voetbalveld waar nu alleen een hovercraft opstaat, het verwaarloosde tennisveld en verderop een stukje van de landingsbaan. Op het plateau staat het huis waarvan het dak vervangen is door een soort van zeil (wat niet misstaat) om het in goede staat te houden.

Frank Sinatra & friends

Het zijn twee verdiepingen en een luidspreker legt uit in het Spaans en Engels wie Escobar was en waar hij voor stond. In de kamers die totaal leeg en verwoest zijn maar waar de muren nog overeind staan hangen informatiepanelen met heel veel foto’s.

Over zijn politieke tijd, de goede tijd in Disney World waar hij met z’n familie naartoe is geweest, net als Las Vegas (waar hij Frank Sinatra ontmoette) maar ook foto’s van de aanslag op het DAS gebouw, vernielingen door aanslagen op auto’s, vermisten, gijzelingen, afrekeningen, de presidentiële kandidaten die vermoord zijn en natuurlijk de afrekening van Escobar zelf op een dak van een huis in Medellín.

Ik herken de schilderijen van Escobar van Botero en omdat ik het boek van z’n broer aan het lezen ben herken ik een hoop dingen en hoef ik niet alle informatiepanelen te lezen.

Op de eerste verdieping hangen de vermisten, de overledenen en je word met witte pijlen die op het beton zijn gekalkt door het huis geleid en achterom door de tuin waar een soort van Romeins buitenhuisje heeft gestaan met pilaren en een klimrek voor kinderen terug naar het zwembad. Je kunt hier ook de blauwe stip zien waar helikopters konden landen.

Ik loop het pad af en besluit een ijsje te bestellen bij het barretje waar huisnijlpaard “Vanessa” zich vermaakt met een aantal toeristen (ik ben de enige Westerse toerist hier) die eten in haar bek gooien. Een medewerker houd haar nat met een brandspuit.

Na het ijsje ga ik, ook al vind ik het vreselijk, even kijken bij het hok waar een jaguar in zit – het beest loopt rondjes want word natuurlijk gek in deze kleine kooi alleen en daarna bij de buren waar drie katten inzitten – volgens mij zijn de kleine serval katten (volgens mij) en de ander is een luipaard.

Het is heet en ik ben op, moe – ik kijk nog even naar alle bordjes van dingen die ik niet heb gedaan en ook niet ga doen – de vlindertuin, de spectaculaire rivier en de rest laat ik voor wat het is Op de kruising wacht ik op een safari kar die me even later naar de ingang brengt. Daar koop ik nog een flesje drinken want het is nog een lange hete weg terug.

Er schijnt een snellere weg terug te zijn door het bos maar ik besluit toch de veilige route over de weg terug te lopen.