Jiayuguan

Natuurlijk heb ik ook mijn eigen wekkertje gezet. Het station ligt zo’n 5 kilometer buiten de stad en als ik het perron oploop lijkt het Rusland wel. Het is koud en de mensen lopen met dikke jassen en mutsen op.

Ook lijken de straten wel breder dan onze pleinen en staan er grote kille cementen gebouwen om het station heen. De taxichauffeurs blijven vragen of ik meewil maar ik wacht met een stoïcijnse blik op mijn gezicht op de eerste bus die net komt aanrijden.  

Afdingen op z'n Chinees

Het lijkt een buitenwijk maar de chauffeur zegt dat dit het centrum is en ik stap uit. Mijn beoogde hostel ziet er van de buitenkant prima uit en zelfs chique als ik binnenkom in de lobby. De receptioniste wijst op de muur met prijzen maar ik praat al snel wat van de prijs af door te zeggen dat ik geen toerist ben.

Ik neem er eentje zonder douche waardoor de prijs nog verder zakt naar een niveau wat ik meestal betaal en ik check in. Opgefrist kom ik naar beneden als ik merk dat er een Engelse sprekende receptioniste is en daar moet ik gebruik van maken.

Ik vraag hoe ik bij het fort en de muur kan komen en vraag deze bezienswaardigheden ook in het Chinees op te schrijven zodat ik dat aan mensen kan laten zien.

De fortentree is prijzig maar dit is dan ook wel het laatste fort van de grote muur! Het einde van de beschaving en het begin van de barbaarse wereld.

Dit was ook een zeer belangrijk punt voor de zijderoutes die allen door deze smalle vallei kwamen om hun weg te vervolgen. Eerst loop ik door een gat van een lage kleimuur om dan het grote fort te zien opdoemen.

Voor de hoge muren staat een tempel met prachtige fresco’s. De hoofdtoren doet Chinees aan maar de rest van het fort zou zo in het Midden-Oosten kunnen staan als kruisvaarderfort zoals bijvoorbeeld “Karak” in Jordanië.

Het museum

Het is gemaakt van een mix tussen steen en kleihuizen en staat moederziel alleen te midden van een grote kale vlakte met in de verte hoge bergen met sneeuw. In een van de binnentuinen zijn wat tenten opgetrokken en kun je naast traditionele kleding ook pijlen afschieten. Natuurlijk staan er wat kanonnen en als je door de noord poort gaat kun je een stukje rijden op een paard of kameel.

Even verderop staat een museum waarin ik lees dat een gigantisch hoog aantal soldaten hier was om het fort te bewaken. Naast het soldatenleven bedreven ze meestal het boerenleven. Terug bij de weg vraag ik bij een balie van wat lijkt op een informatiebureau hoe ik het best bij het gedeelte van de “muur” kan komen. Ze zegt dat er geen bus gaat en dat een taxi ongeveer 8Y kost.

Buiten op het grote parkeerterrein aangekomen komen talloze taxichauffeurs op mij af maar als ik de bovengenoemde prijs noem haken ze een voor een af.

De Chinese muur op z'n best

Uiteindelijk wil eentje me wel brengen maar onderweg loopt hij tot hij mij afzet te mopperen. De muur is hier een stuk smaller, lager en zandkleurig t.o.v. de muur die ik heb gezien nabij Beijing.

Wat hetzelfde is dat de muur als een slang over de heuvels ligt en dat hij te grondig is gerenoveerd. Als ik de echte muur oploop, met als doel een van de wachttorens boven, moet ik denken aan mijn oude “Playmobil”-kasteel of aan een zandkasteel, zo onrealistisch is het.

Boven aangekomen in de toren ben ik de enige en ik geniet van het wonderlijke maar prachtige uitzicht over de oase, de muur, de stad, de bergen, de rotsen en de gigantische grote lege vlakte. Ik realiseer mij dat waar ik sta door de Chinezen werd gezien als het einde van de beschaving. Op het parkeerterrein staan twee taxi’s en de prijs is nog verder gestegen omdat de chauffeurs weten dat er geen bus gaat en ik alleen ben.

Maar zo snel geef ik niet op en ik wandel naar de weg en steek mijn duim op. Na een paar missers en een automobilist die nog meer geld vraagt dan de taxichauffeurs stopt er een oud busje met een familie erin die me wel willen brengen. Gratis terug naar het centrum!