Woodend (Melbourne)

Reisverhalen - Australië

HOME / Australië / Australië reisverhalen

woof-boerderij

Voor mij was het in principe niet nodig om te werken voor m’n levensonderhoud t.t.v. m’n reis door Australië. Toch was ik wel benieuwd naar hoe het zou zijn om met andere reizigers, toeristen uit verschillende landen samen te werken om wat geld te sparen en te werken in een land zoals hier.

Ik besloot wat WOOF boerderij te e-mailen met het verhaal dat ik graag voor een paar dagen de ervaring van het in Australië werken wilde meemaken zonder dat ik het voor het geld zou doen.

Ik kreeg een e-mail terug van Sean dat ze eigenlijk geen mensen meer vroegen maar voor mij wel een uitzondering wilde maken. Op 4 Januari zouden ze mij op komen halen bij het treinstation van Woodend voor een kort verblijf op hun boerderij. Ik weet nog dat ik een range in m’n gedachte/ fantasie had met honderden koeien en Australische cowboys met hoeden op hun hoofd en een wilde blik in hun ogen.

hesket house

In de vroege middag zou ik met de BENDIGO trein vanuit Melbourne aankomen op het kleine stationnetje van Woodend. Sean stond al met de jeep op mij te wachten en we maakten kennis.

We kwamen een groot terrein oprijden en ik zag de villa met een grote groene tuin eromheen, een klein meer daarachter en in de verte bergen en bos.

Maar waar waren de stallen en de beesten? In het grote huis, wat geen bovenverdiepingen had maakte ik kennis met de andere bewoner – Peter. Dat ze een setje waren had ik direct door maar voelde mij geenszins in verlegenheid gebracht. Andere WOOF-ers waren er niet. Na een kop koffie vroeg Peter of ik zin had om een wandeling te maken door het bos – werk zou morgen wel komen.

Kangoeroes en wallaby's:

Hij legde uit wat de plannen waren van de mannen en dat was niet mals. In het bos zagen we een aantal kangoeroes en wallaby’s wegschieten. Avondeten (o.a. vegimite) deden we aan de grote tafel gezamenlijk en na wat TV te hebben gekeken trok ik mij terug in m’n kamer maar wel met de intentie morgen echt iets te gaan doen want daar was ik toch voor gekomen.

werk aan de winkel

Na het ontbijt vraagt Peter of ik wellicht zo vriendelijk wil zijn om te helpen in de tuin wat natuurlijk de bedoeling is. Hij vraagt of ik het gras wil maaien en een muur van haardhout wil bouwen. Er moet een gat gegraven in de grond, ander hout moet opgeruimd worden en de tuin moet aangeharkt worden.

Tussendoor eten we lunch. Het is rond drieën als de mannen naar mij toekomen en zeggen dat het ruim voldoende is vandaag. Ik mag de rest van de middag voor mijzelf indelen. Ik besluit een van de luchtbedden te lenen en schuif het meer op. Tussen het groen en de zwanen dobber ik heerlijk weg met een ondergaande zon. Als ik daar genoeg van heb zeg ik de jongens dat ik nog even een wandeling ga maken in het bos.

Heerlijk om hier alleen in weg te wandelen – ik zie een wallaby, maar ook een vis, kangoeroes en een aantal papegaaien. We kijken nog wat TV, dineren samen waarna ik terugga naar m’n kamertje om wat te lezen vanavond.

hanging rock

Gisterenavond heb ik al besloten en medegedeeld dat ik vandaag terugga naar Melbourne wat de jongens prima vinden. In de ochtend vraag ik wat ik zal doen vandaag en de mannen kijken mij aan, dan elkaar en dan weer naar mij. Ik heb gisteren eigenlijk genoeg gedaan willen ze zeggen maar dat vind ik kletskoek.

Na het ontbijt maak ik nog een heerlijke wandeling in het bos waar ik wederom vele verschillende dieren spot; vooral m’n ontmoeting met drie grote kangoeroes op een paar meter afstand is indrukwekkend.

Als ik terugkom bij de villa vragen de mannen of ik het goed vind dat ik een rondje maak op een grasmaaimachine. Perfect – eindelijk wil ik bijna zeggen. Ik voel mij figurant in een Amerikaanse film als ik boven op de machine plaatsneem en het gazon onder mij onder m’n hoede neem.

Hanging Rock:

M’n trein zou om half drie gaan en Sean wil mij graag nog meenemen naar de populaire picknickspot Hanging Rock die hier vlakbij ligt. Hij vertelt onderweg in de jeep dat de site bekend werd vanwege een boek en film. Eigenlijk is een heilige site van de Wurrenjerie Aboriginals en het was ook jarenlang een schuilplaats voor Rangers. De site is populair voor picknicks en er zijn wat wandelingen.

We rijden nog een paar kilometer als we terug zijn in de auto en ik word keurig bij het station gedropt. We nemen afscheid, ik bedank de mannen voor de ervaring en even later zit ik in de trein terug naar Melbourne.